EP.05
615 Words
ตอนที่ ๕
“ตำราอะไรหรือขอรับ หลวงตา...”
หลวงตาสายค่อยๆ บรรจงเปิดตำราโบราณบนกระดาษสาเก่าๆ ซึ่งถูกพับเรียงเป็นชั้นๆ เปิดอ่าน แต่ละคำมีร่องรอยแห่งกาลเวลาชัดเจน ไม่ใช่ของที่ถูกทำขึ้นมาใหม่ แต่เป็นตำราที่ระบุเอาไว้ว่าสร้างในยุคสมัยหลายร้อยปีก่อน ช่วงสมัยล้านนาเรืองอำนาจ
“มีทั้งคาถา มีทั้งบทสวด รู้สึกว่าจะเป็นตำราในเชิงคุณไสย ทั้งสายขาวและสายดำ...”
“ตำราคุณไสยหรือขอรับหลวงตา”
ท่านพยักหน้า แล้วปิดตำราโบราณนั้น เก็บลงกล่องเช่นเดิม
“เอาไปเก็บไว้ที่เดิม มันไม่ได้สำคัญและจำเป็นสำหรับพวกเราชาวศิษย์ตถาคต”
ยอดรับสิ่งนั้นกลับมาถือเอาไว้ เขาระบายลมหายใจออกมาแล้วนำกล่องโบราณชิ้นนั้นกลับไปไว้ที่เดิม ในใจลึกๆ นึกเสียดายที่ถูกสั่งไม่ให้นำกลับไปด้วย เพราะยามนี้ภายในใจของเขากลับสนใจต่อเรื่องราวบนกระดาษโบราณพับนั้นเสียแล้ว
“กลับออกไปข้างนอกกันเถอะ ป่านนี้คงจะใกล้มืดแล้ว”
ทั้งสองเดินติดตามกันมุ่งหน้ากลับไปยังที่ตั้งกลด พอออกมาจนพ้นถ้ำแล้ว จึงพบว่าเวลานี้เป็นเวลาพลบค่ำแล้ว ความมืดเริ่มโรยตัวลงมา ในขณะแสงตะวันล้าอ่อนเต็มที ทิวเขาใหญ่สูงทะมึนลึกลับ
หลวงตาสายบอกให้ยอดไปจัดการก่อไฟให้ความสว่าง ส่วนท่านแยกไปเดินจงกลม กำหนดดวงจิตให้เที่ยงมั่น ไม่ไหวเอน นานนับชั่วโมง จึงเดินกลับมานั่งลงในฝั่งตรงกันข้ามกับกองไฟ ซึ่งบัดนี้ยอดกำลังมองเปลวไฟที่ไหวเอนลู่ตรงหน้าอยู่อย่างเงียบๆ
“เอ็งกำลังคิดถึงตำราโบราณชิ้นนั้น”
“หลวงตา...” ยอดเลื่อนสายตาไปมองพระคุณเจ้า “ผมแค่สงสัย”
“ละทิ้งมันไปเสีย ของดำไม่เหมาะกับเอ็ง”
“ผมแค่อยากรู้ว่ามันเป็นตำราอะไร”
“มันคือตำรามหากาฬ เกี่ยวกับคุณไสย มันเป็นเรื่องของความผิดบาปหนักหนา เอ็งอย่าไปสนใจเลย หากว่าใจอยากจะมุ่งหน้าสู่สีขาวแห่งนิพพาน”
“ผมแค่สงสัย...” เขาเอ่ยคำเดิม หัวใจคล้ายว้าวุ่นสับสน
“อย่าได้คลางแคลงสงสัย มันไม่จำเป็นสำหรับพวกเรา พุทธองค์ยังเคยบอกว่าพุทธศาสตร์คือเส้นทางแห่งการสู่นิพพาน แต่ไสยศาสตร์คือศาสตร์แห่งการหลับใหล ไม่ตื่นและหลงเมามัวอยู่กับกามคุณ”
“ใครกันเอาตำราเล่มนั้นมาซ่อนไว้ในถ้ำ...”
“คงจะเป็นเจ้าของ และมันก็คงจะรอคอยการมาของเจ้าของเช่นกัน”
“ทำไมกระผมและหลวงตาถึงสัมผัสรู้เห็นมันล่ะครับ...”
“ก็อย่างที่บอก พุทธะและไสยะ เป็นเรื่องของสิ่งที่ตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง จึงเป็นธรรมดาที่จะเกิดปะทะกันขึ้นมาได้ เราทั้งสองที่ปฏิบัติอยู่จึงสัมผัสรู้ถึงการมีของมันอย่างไรล่ะ”
ยอดระบายลมหายใจออกมา เขารู้สึกผ่อนคลายเมื่อรับรู้ถึงความกระจ่างที่หลวงตาสายบอก พุทธะกับไสยะเป็นเรื่องตรงกันข้ามที่อาจจะเป็นเส้นขนานกันด้วยซ้ำ มันย่อมมีบ้างบางครั้งที่จะแสดงปาฏิหาริย์กระทบกระทั่งกัน จนในวันนี้ทำให้เขาและหลวงตาเองสัมผัสรู้ถึงการมีอยู่ของคัมภีร์โบราณ
เวลาผ่านไปอีกสามวัน หลวงตามักพายอดไปปฏิบัติกรรมฐานในถ้ำ แต่มิได้สนใจกล่องไม้โบราณที่บรรจุคัมภีร์มหากาฬเอาไว้ พอครบตามจำนวนความพอใจของหลวงตาแล้ว ท่านจึงพายอดจาริกต่อไปตามอย่างเป้าหมายที่ถือปฏิบัติ พอครบเดือนอย่างที่มุ่งมั่น ทั้งสองจึงเดินทางกลับสู่วัดในที่สุด...
- Writer
