ตอนที่ ๒๔
ไก่ขันรับอรุณ ฟ้ายังไม่สว่างดี ความมืดยังคงมีอิทธิพล ทำให้บริเวณลานวัดเห็นอยู่เลือนราง พระยอดลงจากอุโบสถ ท่านไม่ได้ขึ้นกุฏิ แต่เมื่อคืนได้ทำสมาธิอยู่บนอุโบสถนั่นเอง พอออกจากสมาธิจึงลงมากวาดลานวัด หมายขจัดความขุ่นมัวที่ซ่อนเร้นอยู่ภายใน
ตำรามหากาฬ เป็นตำราทางไสยเวทย์มนต์ดำ ใครครอบครองมักมัวเมาหลงใหลยากจะถ่ายถอน คืนที่ผ่านมาทั้งคืน ท่านคิดหมกมุ่นอยู่กับการรับมือกับผู้ที่ลักลอบนำตำรานั้นไปใช้ในทางที่ผิด
ใครกันหนอ...
กวาดใบหนึ่งหมดแล้ว พอลมพัดมา ใบใหม่ก็ร่วงหล่นลงมาอีก ท่านมองใบไม้แห้งแล้วพลันปลงตก ชีวิตคนไม่เที่ยงมั่น มีเกิด มีดับเป็นสิ่งคู่กัน
แต่ตำรามหากาฬ เป็นสิ่งที่เสมือนสีดำที่แปดเปื้อนกายมนุษย์ ทำให้หลงมัวเมาและวนเวียนอยู่กับสังสารวัฏอย่างไม่รู้จักจบสิ้น
หลังจากเก็บใบไม้แล้วนำไปรวมกองไว้เป็นจุดๆ แล้ว ท่านจึงวางไม้กวาด แล้วระบายลมหายใจออกมา เลื่อนสายตามองไปทางหน้าวัด เห็น
