ตอนที่ ๓๕
กระทั่งในอีกวาระหนึ่ง พระยอดกำหนดรู้แห่งตัวแห่งตน ด้วยการฝึกฝนอย่างไม่ย่อท้อ ความมุ่งหมายแห่งสำเร็จผลนิพพาน นึกถึงคำครูผู้สอน หลวงตาสายขยายแผ่อำนาจบารมี แข็งกล้าชนะทุกสิ่งอย่างที่ดำมืด
ช่างน่าอัศจรรย์เป็นยิ่งนัก จู่ๆ จุดสีดำนั้นกลับถูกแสงสีแห่งผ้าไตรจีวรสว่างสดใส เข้าควบคุมในเวลาอันรวดเร็ว พระยอดใจชื้น หัวใจพองโตมาเป็นกอง ตบะบารมีแม้จะยังไม่แข็งกล้า แต่อย่างน้อยก็มีหลวงตาสายคอยนำทาง แค่นึกถึงชื่อ ความผ่องใสจึงบังเกิด
“อย่าให้จิตว่าง อย่าให้กิเลสความดำมืดเข้าครอบงำ” เสียงอันนุ่มหูน่าฟังดังแทรกเข้ามาในห้วงความรู้สึก
“หลวงตา...”
“มีเพียงเธอเท่านั้น ที่จะหยุดยั้งเขาได้”
“กระผมหรือครับ...”
“ใช่ เธอคนเดียวเท่านั้น...” เสียงของหลวงตาสายยังดังอย่างต่อเนื่อง “ผ้าซับน้ำหมากของหลวงตา จะเป็นมือแขนของเธอได้”
พอสิ้นเสียงนั้น กลับได้ยินเสียงเปรี้ยะขึ้นภายนอกอุโบสถหลังนั้น เสียงดังรุนแรง
