วิฑูรย์หันมองเดือนอ้าย ไม่รู้ทำไม ทั้งที่เขาก็ยังเหมือนเดิม ใบหน้ารูปไข่มีเค้าความคมของบราซิลปนๆ ไทย ตอหนวดเคราเริ่มแซมสีขาวเช่นเดียวกับเส้นผม ดวงตาของเขาอ่อนโยน และดูหนุ่มกว่าวัยจนเธอใจสั่น ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เห็นเคยเป็น...
หญิงสาวหลบตา แก้มแดง พยายามหักใจว่าเธอจะคิดแบบนั้นกับเจ้านายผู้มีพระคุณไม่ได้เด็ดขาด!
อากัปกิริยาเขินอายของเดือนอ้ายไม่พ้นสายตาของวิฑูรย์ เขาโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก คิดว่าต้องบังคับฝืนใจเด็กเสียแล้ว แต่ดูเหมือนในตอนนี้ เดือนอ้ายจะพร้อมฟังสิ่งที่เขาพูด
“ได้สิ อ้ายตามฉันไปได้ ฉันซื้อบ้านไว้ที่เชียงใหม่” ใบหน้าหวานใสที่เงยขึ้นส่งยิ้มมาให้ ทำให้เขาอดใจไม่ไหว ก้มลงไปจูบที่แก้มเปื้อนโคลนแผ่วเบา “อ้ายตามไปรับใช้ฉันนะ ในฐานะภรรยา”
เดือนอ้ายนั่งตัวแข็งเป็นหิน
“อะ... อะไรนะคะ”
วิฑูรย์จับมือสาวน้อยเอาไว้ เคยคิดว่าเขาคงแก่เกินไปสำหรับเธอ ยิ่งเคยเห็นเดือนอ้ายมาตั้งแต่ดวงใจต
