12
ความแค้นของคนเป็นพ่อ
'คุณคะ...ฝากดูแลลูกของเราทั้งสองคน..ด้วยนะคะ' น้ำเสียงระโหยโรยแรงของนางมณีมาศขณะที่ใกล้จะสิ้นลมหายใจได้ฝากฝังเอาไว้ คนเป็นสามีถึงกับหน้าซีดเผือดลงด้วยรู้ว่าเวลาของนางใกล้จะหมดลง
'ผมจะดูแลพวกแกเท่าชีวิตของผมเอง' คำมั่นของลูกผู้ชายในวันนั้นช่างหนักแน่นจนคนฟังยิ้มแล้วหลับตาลง และไม่ยอมลืมตาตื่นขึ้นมาอีกเลย มีเพียงหยาดน้ำตาจากคนเป็นสามีที่ไหลอาบหน้า เหมือนเรื่องราวมันเพิ่งจะเกิดขึ้นเมื่อวานนี้เอง นายมหิธรลูบปลายนิ้วมือลงไปบนกรอบรูปของภรรยาผู้ล่วงลับด้วยความคิดถึง
"มาศผมรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับคุณไม่ได้" เขามหิธรหลับตาลงแน่น คนหนึ่งก็สอนได้ไม่ดีพอ อีกคนก็รักษาชีวิตเอาไว้ไม่ได้ ความคับแค้นในใจมันยิ่งกว่าไฟสุมทรวง มณีศิลาเปรียบเสมือนตัวแทนของภรรยาสุดที่รัก อุตส่าห์ส่งให้ไปอยู่ในที่ไกลแสนไกล ยอมตัดใจห่างไกลจากลูก เพียงเพราะว่าต้องการให้มีชีว
