9
เมื่อเธอยังไม่ตาย
ฝ่ามือบางยกขึ้นลูบตรงหน้าท้องของตัวเองเบาๆ สายตามองเหม่อไปยังแม่น้ำสายใหญ่เบื้องหน้า รอยแผลเป็นนูนตรงหน้าท้องด้านขวาเหมือนเป็นรอยจารึกจากเพชรฆาตคนนั้น มณีศิลาไม่มีวันลืมแววตาของเขา มันเย็นชา ไร้ซึ่งแววปราณีใดๆ นี่เธอเคยคิดว่าตัวเองมีรักแรกพบกับคนที่ตามล่าชีวิตของตัวเอง ชะตากรรมนี้มันก็แปลก ช่างชอบเล่นกลกับคนเสียจริง
"หนูมณีเป็นยังไงบ้างลูก" นางกระถินหญิงชราวัยเจ็ดสิบปีแต่ว่าร่างกายนั้นยังแข็งแรงเกินอายุ เอ่ยถามหญิงสาวที่นั่งอยู่ใต้ต้นมะเหมี่ยวหน้าบ้านของตัวเอง มณีศิลาหันไปยิ้มให้แก่นางก่อนจะเอ่ยตอบกลับไป
"ดีขึ้นแล้วค่ะคุณยาย" หญิงชราผู้นี้เองที่เป็นคนพบเธอนอนหมดสติอยู่ตรงตลิ่งริมแม่น้ำ อาจเป็นเพราะว่าความไหลเชี่ยวของน้ำ จึงทำให้ร่างของเธอลอยไปเกยอยู่ที่ริมตลิ่งหน้าบ้านของนางกระถิน นับว่าโชคยังดีที่หญิงชราผู้นี้เป็นคนชอบตื่นนอนตั้งแต่
