ข้าจะขี่เจ้า

1360 Words

“ คารวะท่านหมอหลวงเจ้าค่ะ ” ท่านหญิงหันไปหาท่านหมอหลวงแล้วคำนับพร้อมทักทายราวกับเมื่อครู่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น หมอหลวงเฒ่าที่นั่งตะลึงอ้าปากค้างรีบหุบฉับทันที “ คารวะท่านหญิงพะย่ะค่ะ ” “ ท่านหญิงต้องออกไปจากที่นี่ก่อน เพราะท่านหมอหลวงจะตรวจอาการของท่านอ๋อง ” อิงเยี่ยพูดสวนขึ้น แต่คราวนี้ท่านหญิงไม่ยอมเช่นที่ผ่านมาอีกแล้ว “ เจ้านั่นแหละที่ต้องออกไป การตรวจครั้งนี้ข้าจะอยู่ดูเอง ” “ ไม่ได้นะ ! ” “ อยากโดนอีกสักฉาดไหม ” ท่านหญิงว่าพลางเลิกคิ้ว นั่นทำให้อิงเยี่ยไม่มีทางเลือกแต่ก็ยังยืนลังเล “ จะเดินออกไปเองหรือว่าให้คนมาลากขา เอาหน้าถูพื้นออกไป ” “ ข้าออกไปเองได้ ท่านหมอหลวง ตรวจอย่างระมัดระวังด้วย ” นางหันไปส่งสายตาลับลมคมในกับหมอหลวงเฒ่า ก่อนที่จะเดินออกไปจากห้อง “ พวกเจ้าออกไปรอข้างนอกก่อน ” ท่านหญิงสั่งสาวใช้ “ เพคะ ” พวกนางรับคำก่อนล่าถอยออกไป ขณะนี้ในห้องเหลือเพียงท่านหมอหลวง ท่านหญิง และท่านอ๋องที่นอนปรือตาอยู่เช่นนั้น “ เชิญท่านหมอหลวงทางนี้ ” นางกล่าวก่อนจะผายมือให้ท่านหมอหลวงไปนั่งเก้าอี้ที่หลังผ้าม่านกำบังสายตาของท่านอ๋อง หมอหลวงเฒ่าเดินงก ๆ เงิ่น ๆ ไปตรงนั้นอย่างงุนงง ก่อนจะค่อยหมุนตัวช้า ๆ แล้วนั่งลงบนเก้าอี้ “ มีอะไรกันหรือท่านหญิง อ้า ! ” หมอหลวงเฒ่าเอ่ยได้เท่านั้น เพราะท่านหญิงผู้แสนงาม บุตรสาวของท่านอ๋อง ยกชายกระโปรงขึ้นเหนือเอว แล้วใช้มือทั้งสองแหวกกลีบโหนกสองพูออกจนเห็นติ่งกระสันอันน้อยสีแดงสด ก่อนนางจะอัดโหนกเนื้อนั้นเข้ากับใบหน้าของเขาแล้วถูไปถูมา “ แลบลิ้นออกมาสิท่านหมอหลวง เลียมัน กินมัน เข้าไป แบบนั้น แบบนั้น ” นางว่าเมื่อท่านหมอหลวงแลบลิ้นออกมาแต่โดยดี ก่อนจะตะกละตะกรามดูดเลียหอยอูม ๆ เนียน ๆ ที่เบื้องหน้าดังจ๊วบจ๊าบ “ โอย หอมหวานเหลือเกินท่านหญิง ข้าไม่ได้ลิ้มรสหอยหวานเช่นนี้มานานนัก ” หมอหลวงเฒ่าคร่ำครวญ “ วันนี้ท่านจะตรวจท่านพ่อและบอกผลที่แท้จริงกับข้าหรือไม่ ” “ ดะ... ได้ ได้ทุกอย่าง ” “ นังแม่เลี้ยงมันคิดชั่วกับพ่อของข้าแล้วให้ท่านแจ้งผลผิด ไม่ได้รักษาอย่างแท้จริงใช่หรือไม่ ” “ ใช่ ใช่เลย ” ผู้เฒ่าตอบเสียงสั่น บัดนี้ลี่จือมั่นใจแล้วว่ามนต์บัดสีของไอ้นักพรตนั่นถูกทำลายเรียบร้อยแล้ว นางจึงเอาหอยออกจากหน้าของชายชรา ก่อนจะหันหลังแล้วนั่งบนตักของเขา ใช่กลีบก้นรูดขย่มดุ้นลำที่แข็งขึงโด่งตุงอยู่ในอาภรณ์อย่างร้อนแรง สองมือของตาเฒ่าสอดมาบีบขยำเต้านมของสาวงามอย่างเมามัน นางยิ่งเน้นจังหวะบดบี้ยั่ว ๆ ก่อนที่เขาจะหลั่งน้ำกามออกมาอย่างรวดเร็ว ลี่จือกรอกตามองเพดานแล้วพึมพำเบา ๆ “ นกกระจอกไม่ทันกินน้ำ สิบวินาทีได้มั้ง ” “ ท่านหญิงว่าอะไรนะ ” ท่านผู้เฒ่าถามเสียงสั่น นางรีบลุกขึ้นจากตักเขาทันทีเพราะกลัวเขาจะหายใจไม่ทันตายไปเสียก่อน “ ไม่มีอะไรหรอกท่านหมอหลวง เอาเป็นว่านับแต่บัดนี้ ท่านจะตรวจโรคให้ท่านพ่อของข้าอย่างถูกต้อง และไม่บิดเบือนความจริงแล้วใช่หรือไม่ ” “ ใช่พะย่ะค่ะ ” “ จ่ายยาให้ท่านพ่อของข้าแข็งแรงและดีขึ้น แล้วท่านจะได้มากกว่าที่ข้าให้วันนี้ ” นางว่าแล้วแยงนิ้วผลุบหายเข้าไปในรูเสียวของตนนิดหนึ่ง ก่อนนางจะแสร้งครางเครือกระเส่าสั่น ท่านผู้เฒ่าจ้องเสียจนตาเหลือก ดรุณีนางนี้ช่างร้อนแรงเหลือเกิน เขามาที่นี่หลายครั้งหายคราและเห็นว่านางสุภาพเรียบร้อย แท้จริงแล้วหาเป็นเช่นนั้นไม่ นางเร่าร้อน เร่าร้อนยั่วเย้าน่าเอายิ่งกว่าฮูหยินอ๋องด้วยซ้ำไป ! “ ดีต่อใจของท่านมากกว่าเนื้อหนังที่เริ่มเหี่ยวยานของแม่เลี้ยงข้าเป็นแน่ แน่นอนว่ารูก็ต้องแน่นกว่า ” นางว่าอย่างยวนยั่ว ท่านผู้เฒ่าอ้าปากค้างจนนางต้องเดินไปดันคางของเขาให้ปิดลง “ ไปจัดการรักษาท่านพ่อของข้าให้หาย แล้วเรื่องอื่นค่อยว่ากัน ” ท่านหมอหลวงจึงกุลีกุจอไปตรวจรักษาท่านอ๋องตามความเป็นจริง “ ข้าจะจัดเทียบยาที่ดีที่สุดแล้วให้คนขับรถม้านำมาให้ ” “ เร็วที่สุดได้เมื่อไร ” “ ก็น่าจะเป็นวันพรุ่งนี้ ” “ ขอบคุณท่านหมอหลวงมาก ” นางเอ่ย ขณะที่สมองครุ่นคิด คนขับรถม้า นั่นคือเป้าหมายถัดไป “ เดี๋ยวข้าจะกลับมา ” นางบอกก่อนจะเดินออกไปด้านนอกห้อง “ อาซิน เจ้าไปเฝ้าท่านหมอหลวงเอาไว้ ห้ามให้ผู้ใดเข้าไปเด็ดขาด ” “ แล้วท่านหญิงจะไปไหนหรือเพคะ ” “ ข้าต้องไปจัดการบางอย่าง แล้วนี่อิงเยี่ยนางหายไปไหน ” “ ไม่ทราบเช่นกันเพคะ นางฟึดฟัดแล้วเดินไปทางหน้าจวนสักพักได้ ” ลี่จือรีบเดินตามออกไปทันที อิงเยี่ยร้ายนัก แล้วนางก็ฉลาดแกมโกงอย่างนางร้ายในละคร แต่คงไม่ฉลาดไปกว่านางร้ายที่มาจากโลกอนาคตอย่างลี่จือหรอก นางสาวเท้าไปด้านหน้าจวน เห็นรถม้าของท่านหมอหลวงจอดอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ เป็นอย่างที่นางคาดไว้ไม่มีผิด แม่เลี้ยงใจร้ายยืนอยู่ที่นั่น กำลังเจรจาบางอย่างอยู่กับคนขับรถม้าที่เป็นชายร่างล่ำสัน นั่นทำให้ลี่จือน้ำลายสอปาก ตั้งแต่ทะลุมิติมาที่นี่ผู้ชายดี ๆ สักคนยังไม่ตกถึงท้อง ไอ้ที่นางต้องสักแต่ว่าทำ ๆ ให้เสร็จไปนั่นก็แก่หงำเหงือก นางสาวเท้าเข้าไปหาทันที อิงเยี่ยตกใจที่เห็นผู้เป็นลูกเลี้ยงที่ตรงนั้น “ ท่านหญิง ! ” “ เจ้ามาทำอะไรตรงนี้ อิงเยี่ย ” “ ขะ... ข้า ข้าเปล่า ” “ เปล่าได้อย่างไร โดนตบจนหน้าปูดหน้าบวมเสียขนาดนั้น เหตุใดไม่ไปทาหยูกทายาเล่า ไปเสียสิ ไป ! ” นางตวาด เล่นเอาอิงเยี่ยสะดุ้งเฮือกแล้วรีบลนลานจากไป นางเสือร้ายในวันนั้น กลับกลายเป็นแมวเชื่องในวันนี้เมื่อเจอนางเสือที่ร้ายแสนร้ายมากกว่า ท่านหญิงตวัดสายตาไปมองบุรุษร่างสันทัดล่ำสันอันเป็นคนขับรถม้าที่หลบสายตานางอยู่ ก่อนนางจะเดินเข้าไปใกล้ “ คะ... คำนับท่านหญิงพะย่ะค่ะ ” เขารีบทรุดลงบนพื้นแล้วคำนับนางหลายครั้ง นางเอื้อมมือไปแตะบ่าเขาให้หยุด “ สตรีนางนั้น ฮูหยินอ๋อง นางมาติดสินบนเจ้าใช่หรือไม่เล่า คนขับรถม้า ” เขาส่ายศีรษะแรง ๆ “ มะ... ไม่ ไม่ใช่พะย่ะค่ะ ” นางดึงเขาให้ยืนขึ้นก่อนเดินเข้าไปประชิดพลางยกมือข้างหนึ่งขึ้นลูบไล้ไหล่ล่ำสันเบา ๆ แล้วลากลงต่ำผ่านแผงอก หน้าท้อง ขยำลงบนเป้าของเขาก่อนเคล้าคลึงมันหนัก ๆ “ อะ... อ่า ท่านหญิง ” เขาครางทันที ทั้งตื่นเต้น ทั้งตกใจ แต่อารมณ์อย่างอื่นมันกำลังแทรกแซงขึ้นมา “ อู้วว เจ้าตื่นแล้วนี่นา ใหญ่เหมือนกันนะ ” นางว่า ขณะกำแล้วชักรูดแท่งหยกที่มันขยายใหญ่ อยู่ใต้ร่มผ้าอย่างรวดเร็ว “ เจ้าชื่ออะไร ” “ ลิ่ว... ลิ่วซันพะย่ะค่ะ ” เขาตอบด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก มือไม้สั่นเทา สายตากวาดมองไปทั่วด้วยกลัวจะมีคนเห็น “ อาซัน ถอยกลับขึ้นไปในรถม้า ทุกวันเจ้ามีหน้าที่ขี่รถม้า แต่วันนี้ข้าจะขี่เจ้าในนั้น ” นางว่าพลางผลักเขาเข้าไปแรง ๆ ลิ่วซันลนลานถอยกลับเข้าไปทันที สวรรค์โปรดแท้ ๆ จู่ ๆ เขาก็จะได้เอากับท่านหญิงหลันฮวา บุตรสาวของท่านอ๋องที่ใคร ๆ ก็ลือกันว่างามล่มเมือง เป็นกุลสตรีเพียบพร้อม อีแก่ที่บ้านเอาไว้ก่อนล่ะงานนี้ !

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more