บทที่2. มันเป็นเหตุการณ์ที่ทิชาต้องจำจนตาย

1528 Words

การหาลูกจ้างไม่ใช่เรื่องยาก สำหรับร้านอาหารที่จ่ายค่าแรงครบ มีเด็กวัยรุ่นอีกเยอะที่หาเงินเอง ทิชาเสียดายนิดๆ กับค่าแรงที่เคยได้ยินผ่านหู ที่ Little jones จ่ายค่าแรงพนักงานมากกว่าร้านอาหารทั่วไปถึง3เท่า แต่ก็เข้มงวดเรื่องกฏระเบียบมากด้วยเช่นกัน ทิชาคิดง่ายๆ เธอมีเวลาไม่แน่นอน หากไปทำงานที่ร้านใหญ่ๆ เกรงว่าจะมีผลกระทบกับการเรียน “ถ้าเธอเปลี่ยนใจ บอกฉันได้เลยนะทีร่า” ลอร่ากล่าวอย่างใจเย็น ความต้องการของเธอคือการอวดคู่ควงคนล่าสุด แต่เมื่อคู่ปรับไม่เดินตามเกม เธอก็ทำได้แค่รอ “ฉันไปนะ ใกล้เวลาทำงานแล้วล่ะ” ทิชาไม่เคยอายที่ตนเองต้องทำงานไปพร้อมๆ กับการเรียน เธอไม่ได้มีฐานะร่ำรวยเหมือนคนอื่นๆ การเอาตัวรอดเพื่ออนาคตจึงเป็นสิ่งจำเป็น “ทำไมเธอใจดีกับแม่นั่นล่ะลอร่า?” เจสสิก้าเอ่ยปากถามหลังเพื่อนสาวชาวไทยคล้อยหลังไป สาวโสภายิ้มมุมปาก “เห็นแม่นั่นวิ่งทำงานหัวซุกหัวซุนฉันเลยอดไม่ได้ที่จะเวทนาน่ะ” เป็นการเหยียดหยามแบบเปิดเผย แค่พูดให้ดูเป็นคนดี เมื่อใครๆ ก็รู้ระหว่างลอร่ากับทิชา เป็นคู่อริที่แข่งขันกันมาตลอด “หยุดพูดเรื่องแม่นั่นเถอะ ฉันว่าเรามีเรื่องสำคัญให้เม้าท์กันมากกว่าเรื่องไร้สาระของพวกนักศึกษายากจนเสียอีกนะ” เบนจี้มองสร้อยเพชรที่ห้อยอยู่บนลำคอเรียวของลอร่าตาไม่กะพริบ ภาพช็อตเด็ดที่พาดหัวข่าวหน้ากลาง เรื่องซุบซิบในสังคมไฮโซที่คนทั่วไปอยากรู้รายละเอียดที่สุด เมื่อสิ่งที่หนังสือพิมพ์เจ้าดังพาดหัวไว้ แต่รายละเอียดต่างๆ แทบไม่มีให้เห็น “ฉันก็ว่างั้นแหละ” เจสสิก้ารับลูก เหลือบมองสร้อยเส้นงามบนลำคอเรียวของลอร่าเช่นกัน “สารภาพมาเสียดีๆ ลอร่า เมื่อคืนเธอไปเดทกับมิสเตอร์แม็กซิมัสมาใช่มั้ยจ้ะ?” คำถามกึ่งกระเซ้า เมื่อข่าวที่เล็ดลอดออกมานั้น ทางฝ่ายลอร่าเป็นคนปล่อย การสร้างข่าวฉาวๆ คือการบีบบังคับให้แม็กซิมัสตกลงแบบอ้อมๆ ลอร่ายกมือป้องปาก ยืดคอสูงขึ้นอีกนิด เป็นการยืนยันคำถามด้วยหลักฐานชิ้นสำคัญ แสร้งทำเป็นเอียงอาย เพิ่มจริตให้ตนเองกลายเป็นคนสำคัญ “แหมๆ ขนาดการ์ดของแม็กป้องกันอย่างดี ข่าวยังรั่วออกมาจนได้นะจ้ะ” ลอร่ากล่าวเสียงแผ่ว หลุบเปลือกตาลงปิดความสมใจที่ผุดขึ้นมากลางหน่วยตา “ฉันว่าแล้ว...ถึงขนาดมีของกำนัล แสดงว่าขานั้นคงไม่ได้ควงเธอเล่นๆ แล้วล่ะ” หลายเสียงให้ความเห็น แม็กซิมัสเข้าถึงยาก เขาไม่ค่อยมีข่าว เนื่องจากการ์ดของเขาแต่ละคนฝีมือดี คัดมาเป็นอย่างดี แต่ใครๆ ก็รู้ แม็กซิมัสเป็นคาสโนว่าตัวเอ้! เมื่อเขาเป็นหนุ่มวัยฉกรรจ์ พร้อมด้วยรูปทรัพย์ และสมบัติมากมี ไม่แปลกหรอกหากผู้หญิงสาวๆ จะวิ่งชนเขาแบบไม่คิดกลัว เพราะหากจับผู้ชายอย่างเขาอยู่หมัด มันหมายถึงความมั่งคั่งที่เจ้าหล่อนจะได้รับ...มันคุ้มค่าที่จะเสี่ยง แต่หลายปีมานี่ แม็กซิมัสก็ยังครองตัวเป็นโสด เขากอดความโสดไว้ได้อย่างเหนียวแน่น ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ทำให้ผู้ชายเย็นชาคนนั้นสะดุด ลอร่าจึงเป็นผู้หญิงคนแรกที่เข้าข่ายที่จะครองว่าที่มาดามโจนส์ เมื่อหญิงสาวเองก็ไม่ใช่คนโนเนม ลอร่ามีบาร์วหนุนหลัง และครอบครัวเป็นผู้ทรงอิทธิพลเช่นกัน ดังนั้นแม็กซิมัสจะมาควงหล่อนเล่นๆ คงไม่ได้ ยิ่งมีข่าวแว่วๆ เล็ดลอดออกมาการชักจูงแม็กซิมัสให้มาเดินบนเส้นทางการเมือง เขามีเงิน มีชื่อเสียงเป็นทุนเดิม มันไม่ใช่เรื่องยากเลยหากจะดันให้ชายหนุ่มเข้ามามีบทบาทในฐานะนักการเมืองรุ่นใหม่ แต่นั้นก็เป็นเพียงแค่ข่าวลือ อาจจะเป็นจริง หรือไม่จริงก็ได้ หลังรีบปั่นจักรยานคู่ชีพออกมาจากรั้วมหาวิทยาลัย’ การเดินทางที่ต้องใช้แรงปั่น ประหยัดทั้งสตางค์ แถมได้ออกกำลังกายไปในตัว ทิชาจอดรถจักรยานคันเก่งไว้ที่เดิม ก่อนจะดันประตูหลัง เดินเข้าไปด้านใน “เห้! ทีร่าทำไมวันนี้เธอมาสายล่ะ” นาฬิกาเรือนเก่งทำงานเต็มประสิทธิภาพ มันชี้เวลาที่ทิชามาล่าไปกว่า10นาที ทิชายิ้มหวาน “ไม่สายนะแอนนา ตรงเวลาเป๊ะต่างหากล่ะ” หญิงสาวชูนาฬิกาเรือนเก่าให้เพื่อนมองเวลา เธอมาถึงทันเวลาแบบเฉียดฉิว ถึงจะไม่ได้ทำความสะอาดโต๊ะ แต่ก็ไม่ได้สายจนน่าเกลียด “ยะ...รีบๆ เข้านะ ดูเหมือนลูกค้าจะทยอยเข้ามาแล้วหล่ะ” แอนนายิ้มตอบเธอเดินไปฉวยเมนูอาหาร แล้วจึงเดินไปต้อนรับลูกค้า ปล่อยให้ทิชาเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดพนักงานคนเดียว ทิชาเปลี่ยนชุดเป็นชุดเด็กเสิร์ฟ ก่อนจะเดินเข้าไปประจำที่ เป็นการเริ่มเงินแบบฉุกละหุก แต่ก็ไม่ได้ทำให้งานเสียหาย เพราะหลังปิดร้านเมื่อคืนก่อน ทิชาทำความสะอาดส่วนของตัวเองไว้บ้างแล้ว กลิ่นอาหารหอมๆ โชยฟุ้งจนพยาธิในท้องของทิชาเริ่มทำงาน เพราะเวลาที่กระชั้น ทำให้เธอไม่มีเวลาส่วนตัว หลังจบคลาสเรียน เธอก็เร่งรีบมาทำงานให้ทันเวลา ดังนั้น... เรื่องจะหาอะไรใส่ท้อง ทิชาเลยลืมสนิท พอทำงานได้สักพัก ความหิวก็เริ่มสะกิดเตือน ความจริงเธอมีขนมปังเก็บไว้กินรองท้อง แต่ยังหาเวลาปลีกตัวไม่ได้สักที เมื่อลูกค้าเดินเข้าเดินออกตลอดเวลา มันเลยทำให้ทิชาไม่มีเวลาแว๊บไปจัดการทำให้ท้องหายหิว แขกโต๊ะสุดท้ายที่ตนเองดูแลอยู่เรียกเช็คบิล ทิชาเดินเอาบิลค่าอาหารไปยื่นให้ ลูกค้ารายนั้นจ่ายด้วยบัตรเครดิต หญิงสาวจึงรีบนำไปให้พี่สาวเจ้าของร้านจัดการเคลียร์ค่าอาหารให้ เธอจะได้มีเวลาจัดการกับความหิวที่เตือนถี่ๆ นี่เสียที เมื่อหมุนตัวกลับมา สิ่งที่ทิชาไม่คิดว่าจะได้เห็นก็เกิดขึ้น ลอร่าดันประตูหน้าเดินผ่านเข้ามาพร้อมกับใครบางคน สาวเสิร์ฟดีกรีนักศึกษามหาวิทยาลัย’ ดังขมวดคิ้ว รสนิยมของลอร่าดีเลิศ หรูหรา ร้านอาหารเล็กๆ ที่เธอทำงานหล่อนไม่เคยเฉียดเข้าใกล้แน่ๆ การที่แม่สาวไฮโซคนดังปรากฏตัวขึ้นที่นี่ คงไม่ใช่เหตุการณ์ปกติแล้วสิ “ทีร่า นั่นมิสเตอร์แม็กซิมัส” แอนนาเดินมากระซิบใกล้ๆ เสียงของเธอตื่นเต้นจนเห็นได้ชัด ทิชามองตาม จนได้สบตากับผู้ชายคนนั้น รังสีบางอย่างพุ่งวาบใส่ตนเองจนต้องเสหลบตาหนี “ทำไมคนอย่างเขามาที่ร้านเราล่ะ?” แอนนาถามต่อหลังความตื่นเต้นลดลง “ไม่รู้สิ...” ทิชากำลังภาวนาให้โต๊ะที่ลอร่าเลือก ไม่ใช่โต๊ะที่เธอต้องคอยดูแล แต่ดูเหมือนพระเจ้าจะไม่เห็นใจเธอสักเท่าไหร่... โต๊ะที่ลอร่าเลือก ดันเป็นโต๊ะที่เธอต้องรับผิดชอบพอดี สาวเอเชียแอบเบ้ปาก เอื้อมมือฉวยเมนูอาหารมาถือไว้แบบเซ็งๆ “เห้! ทำหน้าดีๆ หน่อยสิ หรือจะให้ฉันเป็นคนดูแลแม่นั่นแทนเธอดี” แอนนาโฉบมายื่นข้อเสนอ “ไม่ต้องหรอก เราไหว” ทิชากลอกตามองบน เดินเอื่อยๆ เข้าไปยังโต๊ะที่ลอร่านั่งเชิดคอรออยู่ “อุ้ย!” เสียงอุทานมาพร้อมกับละครตบตาที่ทิชาดูออก “เธอทำงานที่นี่เหรอทีร่า?” แม็กซิมัสปลายตามองสาวเสิร์ฟตรงหน้า มุมปากกดต่ำ เมื่อประเมินหล่อนคร่าวๆ ติดลบ! สาวร่างเล็กบาง ผอมแห้งเหมือนคนขาดสารอาหาร ที่ดูดีสุดในร่างกายเจ้าหล่อน ก็คงเป็นพวงผมสีดำสนิทด้านหลังท้ายทอย เส้นผมดูนุ่มลื่นเป็นเงาระยับ ผิวหล่อนเข้มกว่าเขาเล็กน้อย คงเป็นจากเชื้อพันธุ์ แพขนตาดกหนาจนเขาเริ่มทึ่ง! แต่ก็แค่นั้นแหละ ผู้หญิงพื้นๆ มีเกลื่อนถนน แค่กระดิกนิ้วเรียกก็มีมาต่อแถวยาวเป็นวา “ความจริงไปที่ภัตตาคารของผมน่าจะดีกว่านะ” เสียงทุ้มๆ เปรย หลังประเมินร้านอาหารที่แม่สาวตรงหน้าพาเดินเข้ามาแบบหยาบๆ “คุณอยากทานอาหารไทยนี่คะแม็ก” ลอร่าหันไปสนทนากับคู่ควงเสียงหวาน ปล่อยให้ทิชายืนเอ๋อรอ หญิงสาวจึงวางเมนูแนะนำอาหารไว้กึ่งกลางระหว่างคนทั้งคู่ “ที่ร้านผมก็มีนี่” ชายหนุ่มแย้ง หากเทียบกับร้านระดับกลางๆ ร้านนี้ ฝีมือเชฟของเขาน่าจะทำได้ดีกว่า “ที่นี่เป็นต้นตำหรับเลยนะคะ ใช่ไหมทีร่า!” แม็กซิมัสเลิกปลายคิ้วขึ้นสูง สาวคู่ควงทำท่าเหมือรู้จักกับแม่สาวเสิร์ฟตรงหน้าเป็นอย่างดี “หากเทียบกับภัตตาคารหรูอย่าง Little jones. ร้านระดับเราคงสู้ไม่ได้หรอกค่ะ” ทิชารีบออกตัว รสมือของกุ๊กจะไปสู้เชฟมิชลินห้าดาวได้ยังไง “ขอโทษทีนะคะแม็ก นี่ทิชา เพื่อนเรียนมหาลัย’ เดียวกันกับลอร่าเองค่ะ” ลอร่าเอ่ยแนะนำ แม็กซิมัสทำท่าเหมือนไม่อยากเชื่อ เขากวาดตามองทิชาซ้ำ จนเธอเริ่มรู้สึกฉุน “ที่นั่นเขารับเด็กเข้าเรียนด้วยรึ?”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more