ผู้หญิงที่นั่งหน้าเศร้า ไม่สามารถเอาเรื่องแย่ๆที่ถือว่าแย่มากสำหรับเธอออกจากหัวได้ เรื่องนั้นมันยังวนมาวนไป คำพูดทุกคำที่คนเหล่านั้นคุยกันมันยังไม่ห่างหาย ทำยังไงเธอก็ลืมไม่ได้ ได้แต่ข่มความรู้สึกแล้วปล่อยให้น้ำตามันไหล โดยที่เวลานี้ เธอทำอะไรที่มากกว่านี้ไม่ได้เลย
"ตกลงจะไปไหนครับ"
คนขับแท็กซี่ร้องถาม เมื่อรถวิ่งทะยานไปที่เบื้องหน้าอย่างไม่มีจุดหมาย แน่นอนว่าเธอไม่มีที่ไป แล้วสุดท้ายของสุดท้าย เธอก็ต้องกลับมาที่บ้านหลังละหลายล้านหลังนั้นตามเดิม
และพอกลับมาถึงที่บ้าน เธอก็ได้รู้ว่า บ้านที่เธออยู่กับสามีตามลำพัง ตอนนี้ไม่ได้มีแค่เราเท่านั้น นอกจากผู้ดูแลสามีของเธอ ที่ผู้เป็นย่าเขาจัดการหามาให้ ก็เห็นจะมีเพื่อนของเขาอีกสองคน ที่นั่งอยู่บนโต๊ะอาหารรวมถึงตัวเขาด้วยเช่นกัน
"ฝัน.."
ผู้ชายคนนั้น คนที่อาสาไปส่งเธอที่บ้านของน้ำตาล เป็นคนเอ่ยเรียกชื่อเธอขึ้นมา เพราะทันทีที่เธอก้าวขาเข้ามาในบ้
