คีรีเลือกที่จะข่มความรู้สึกทุกอย่าง โดยการเดินผ่านห้องอาหารแล้วตรงไปยังชั้นบนของบ้าน แต่ถึงอย่างนั้น เมื่อเดินเข้าไปภายในห้องนอน ความรู้สึกนั้นมันก็แทรกผ่านอีกครั้ง ไฟในห้องไม่ส่องสว่าง เมื่อไม่มีใครเข้ามาเปิดไว้ให้ เสื้อผ้าไม่ได้ถูกนำออกมาเตรียมไว้ให้เขาใส่ ภายในห้องน้ำก็ว่างเปล่า ทุกอย่างอยู่ในรูปแบบเดิมก่อนที่เขาจะออกไป สิ่งเหล่านั้นมันทำให้ร่างกายของเขาหยุดการเคลื่อนไหว ก่อนที่ห้วงความคิด จะมีใบหน้าของอีกคนติดเข้ามา
คีรีถอดเสื้อโยนออกจากร่าง จากนั้นก็ทิ้งกายลงบนเตียงอย่างเหนื่อยล้า แล้วคำพูดของมารดาก็ลอยเข้ามา
'ที่เมียจะหย่า มันก็เป็นเพราะคีนั่นล่ะ เหตุผลอะไรคีถึงมองว่าเพียงฝันไม่มีความหมาย ในตอนนี้ความรู้สึกของคีอาจจะบอกว่ายังไงก็ได้ แต่รู้เอาไว้ รู้ตัวว่าเสียเขาไปเมื่อไหร่ คีนั่นแหละจะเสียใจ'
ตาคมข่มเปลือกตาให้หลับสนิท พยายามอย่างยิ่งที่จะไม่นึกคิดสิ่งใด ยอมรับว่าเขาไม่ชอบความรู้ส
