มือบางรีบทำการผลักห่าง ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน ร่างหนาที่พยายามจะถาโถมเข้าใส่ มันจึงไม่สามารถถึงตัวเธอได้แบบที่เขาต้องการ
"ออกไป! ไม่ต้องเข้ามาใกล้"
เป็นครั้งแรกที่เธอนึกต่อต้านอย่างเต็มใจ ลมหายใจที่กำลังติดขัดมันเด่นชัดว่าอารมณ์ของเธอมันกำลังปะทุโกรธขึ้นเรื่อยๆ หลายๆเรื่องราว ที่เธอเพิ่งก้าวผ่าน มันประดังเข้ามาพร้อมกัน แต่ทุกสิ่งทุกอย่างนั้น มันก็ทำให้เธอรู้สึกแย่ไปหมดเลย
"ยังไม่หย่า แล้วทำไมต้องเข้าใกล้ไม่ได้วะ"
"แค่คิด ก็ไม่สมควรเข้าใกล้แล้วไหมล่ะ ออกไปห่างๆ ออกไปไกลๆ"
เธอไม่เคยลืมหรอก ว่าตัวเองเคยรักผู้ชายคนนี้มากแค่ไหน เพราะเขาเป็นผู้ชายเพียงคนเดียวที่เธอมอบความรู้สึกทุกอย่างให้ เธอยอมทุกอย่าง จนไม่รู้จะยอมยังไง แต่สุดท้าย เธอก็ได้รู้และเข้าใจ คำว่ายอม มันใช้ไม่ได้อีกต่อไป
"ออกไป๊!"
เธอตวาดขึ้นใหม่ เมื่อมือหนากระชากที่ขาของเธอเอาไว้ และลากดึงให้ร่างของเธ
