“มิรินนี่โชคดีมาก ๆ เลยนะคะที่ได้มาอยู่ในความอุปการะของแดดดี้ เพื่อน ๆ ในห้องทุกคนอิจฉากันทั้งนั้น”
“นั่นเพราะมิรินเป็นเด็กดี ไม่ดื้อกับแดดดี้ เราก็อยู่กันอย่างนี้มานานละ นี่ว่าปิดเทอมแดดดี้จะพามิรินไปเที่ยวอเมริกา แพลนกันว่าจะหาที่เรียนต่อที่นั่นให้มิรินด้วย”
คริสต์ตอบแต่สายตาของเขาจับจ้องที่ใบหน้าของเอื้องดาว เด็กสาวหน้าสวยและรูปร่างของหล่อนก็เต็มอิ่มอย่างสาวสะพรั่งในวัยสิบแปด มิรินยิ้มก่อนจะแทรกขึ้นว่า
“แค่ไปเที่ยวกันเท่านั้นล่ะ ใจจริงมิรินอยากอยู่เมืองไทยมากกว่า ว่าแต่ว่า...ดาวกินอะไรมาหรือยังจ๊ะ”
“ดาวกินมาเรียบร้อยแล้วล่ะ มิรินต่างหากที่พึ่งตื่นยังไม่ได้กินอะไรเลย จะทานอาหารเช้าก่อนก็ได้นะแล้วค่อยทำรายงานกัน”
“ไม่เป็นไรจ้ะ ดื่มกาแฟสักแก้วก็ได้ละ ค่อยกินมื้อเที่ยงทีเดียว นี่ยังไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ ถ้ายังไงวะเรามาเริ่มทำรายงานกันดีกว่าเนอะ”
มิรินเชิญชวนเพื่อนสาว หล่อนหันไปหยิบปึกเอก
