“ข้าพยายามหาทางออกที่ดีที่สุดให้เจ้า ที่นั่นมีซือไท้ที่ท่านแม่ข้าเคารพดูแลอยู่ และเจ้าควรบำเพ็ญตนเพื่อให้จิตใจสะอาด และรอให้เรื่องของเจ้าเงียบหายไปกว่านี้ ข้าจะยกเลิกหนังสือซื้อขายตัว จากนั้นหากต้องการตบแต่งกับผู้ใดก็สุดแต่เจ้าเถิด”
“ท่านแม่ทัพ...เหตุใดถึงไม่อยากให้ข้าอยู่รับใช้ที่นี่”
ชายหนุ่มมองหน้าสาวงาม คำถามนั้นทำให้เขาต้องคิดหนัก
“ข้านิยมสตรีที่งามอยู่มาก แต่สตรีที่งามและประพฤติตัวดี ย่อมเป็นหลังบ้านให้ชายหนุ่มได้ ส่วนตัวเจ้ามองอย่างไรคงไม่เหมาะกับข้า และที่ช่วยให้รอดพ้นจากหายนะในชีวิตครั้งใหญ่ ข้าคิดว่าทำถูกต้องแล้ว”
หญิงสาวได้ฟังดังนั้นจึงเข้าใจมากขึ้น ผิดแต่นางรู้ว่าภายใต้ถ้อยคำที่ฟังดูเหมือนพระเอก แท้จริงแล้วหยางอี้คังต้องการผลักไสนางไปให้ไกลๆ หลังจากนั้นเขาจะได้ตบแต่งม่านลั่วลั่วเข้าสกุลหยาง
“แต่ผู้น้อยถูกบิดาส่งตัวมาให้ชายอื่น ชาตินี้หาได้มีศักดิ์ศรีไม่ อีกอย่างใครๆ ต่าง
