ยังไม่หมดแค่นั้น เมื่อเขาพยายามจะกล้ำกลืนอาหารและไม่พาสมองตัวเองให้ว่อกแว่กออกไปจากจานอาหารตรงหน้า บัวหล้าที่ยกแก้วนมสดอุ่นๆ ออกมาส่งให้กับป้าดอกรัก ก็ทำให้ปลายหางตาของเขาเห็นแม่วัวพันธุ์ดีเดินมาเสิร์ฟน้ำนมให้เขาถึงที่ และมันจะดีกว่าไหมถ้าเขาจะได้ดูดดื่มนมจากเต้านั้นด้วยริมฝีปากของตัวเอง รสชาตินมสดจากแก้วในเช้าวันนี้มันเลยอุ่นจัดจนเขารู้สึกร้อนเร่าไปทั้งร่าง
เขาเชื่อว่าบัวหล้าสาวร้อยเอ็ดผู้รักครอบครัว คงไม่ได้ตั้งใจตอกย้ำให้เขาขาดสมาธิในการทำงานจนถึงเดี๋ยวนี้ แต่เป็นเพราะเขาเองนี่แหละที่หาเรื่องไปมองเธอ เพราะทันทีที่รถยนต์เคลื่อนออกจากโรงจอด เขาก็เห็นบัวหล้ากำลังยืนรดน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้านและหยาดน้ำที่กระเซ็นจนเปียก...
ทิเบตรับรู้ได้ถึงความแข็งขืนภายในร่างกายตัวเอง เมื่อสมองและสายตายังจดจำ... ความอวบอิ่มที่เขาเผลอประเมินด้วยฝ่ามือ ฉ่ำชื้นจนเห็นขอบบราเซียร์สี
