"ฉีเอ๋อร์ นิยายเรื่องนางโลมในม่านไข่มุกเจ้าขายดีนัก ตั้งแต่เปิดร้านหนังสือมาข้าไม่เคยทำกำไรได้เดือนเดียวสามแสนตำลึงเลยนะ"
"เฮ้อ แต่ว่าไปตัวละครม่านอี้น่าสงสารนะมีใครรักนางจริงบ้าง ตั้งแต่บัณฑิตหลี่อุตส่าห์ส่งเรียนจนจบสุดท้ายก็ไปแต่งงานกับคุณหนูลูกขุนนาง" เสิ่นผู่เย่วเอาตัวเองขึ้นจากน้ำนั่งห้อยขาแกว่งขาเล่น นางสงสารม่านอี้คนนั้นที่ยอมทำงานไร้เกียรติเพื่อหาเงินให้คนรัก
"เฮ้อ ในยุคบุรุษเป็นใหญ่ก็แบบนี้แหละ นางทำเพื่อคนรักสุดท้ายได้ความทรยศคืนมา เจ้าดูเถอะตั้งแต่อดีตมีกี่คนถูกขังตำหนักเย็นบางคนไม่ได้ทำผิดอะไรเลย" เจียงฟางซินเอยขึ้น
"บุรุษส่วนใหญ่ใช้หว่างขามากกว่าสติปัญญาน่ะ เสี่ยวเถาเรียกแล้วไปกันเถอะ ข้าจะไปดูเจ้าแฝดให้นางกินก่อน เสี่ยวหรันเจ้าจะนอนที่นี่หรือ"
"เจ้าค่ะพี่สาวพระชายา ไม่มีข้ากับพี่รองใช่ว่าพี่ใหญ่จะจัดงานแต่งไม่ได้ พี่รองบอกว่าท่านพ่อแต่งสะใภ้เสร็จเมื่อไหร่ จะพาข้าออกมาอยู่
