หนานกงเยี่ยลุกขึ้น มองหน้าจางซูฉีนางกล้าตบคนของเขาต่อหน้าเขา
นี่มันเกินไปแล้ว พระชายาหรือเช่นนั้นนางก็คือจางซูฉี พระชายาของเขา มิน่าเขาคุ้นกลิ่นนี้นักครั้งแรกคืนแต่งงานตอนที่บีบคอนาง
และอีกครั้งตอนที่นางขึ้นจากน้ำมาจับตัวเขา กล้ามากกล้าหลอกลวงเขาที่สำคัญนางมองเขาเป็นศัตรูแต่อ่อนโยนกับสือห่าวเห็นได้ชัด
ตอนที่นางลูบหัวสือห่าวแล้วยิ้มให้ไอ้เด็กนั้นช่างขัดหูขัดตาเขาไปหมด
"จางซูฉี ถึงเจ้าเป็นพระชายาก็ใช่ว่าจะมีสิทธิ์ลงมือ สืออินเป็นคนของข้า" หนานกงเยี่ยเอ่ยขึ้นแล้วลุกขึ้นประจันหน้ากับนาง
ตั้งแต่รู้ว่าเสี่ยวเถาตั้งครรภ์และพ่อของเด็กคือสืออินเขาย่ำยีคนของนาง จางซูฉีไม่เก็บตัวอีกต่อไปไม่เปิดหน้าจะสู้อย่างไร
นางเผชิญหน้าทุกอย่างมีร้านค้าในมือกว่าสิบร้านแล้ว พอดีกับหนานกงเยี่ยไม่อยู่ไปชายแดนจึงลงมือง่าย
"หนานกงเยี่ย หากสุขนัขของท่านเลี้ยงให้เชื่องไม่ได้ก็ควรล่ามเชือก ไม่ใช่ให้ไปกัดคนของข้า
