EP27
วันต่อมา…
ของขวัญรู้สึกตัวขึ้นในเช้าของวันถัดมาเธอเปิดเปลือกตาแล้วมองออกไปผ่านรูช่องว่างประตูที่กำลังแง้ม ตอนนี้ทั้งสองกำลังนั่งกอดกันอยู่บนเตียงพร้อมกับพูดคุย คนตัวเล็กได้แต่นั่งฟังบทสนทนานั้นทั้งที่ไม่อยากจะได้ยินมันเลยสักนิด
"ดาตั้งกลับแล้วนะคะเมธ ป่านนี้คุณพ่อคงเป็นห่วงแย่ ไว้เจอกันที่มหาลัยนะคะ"
"ครับ"
"ดารักเมธนะคะ" พูดเพียงเท่านั้นนิดาก็ยื่นปากเข้าไปจุ๊บที่แก้มเมฆาก่อนจะผละกอดออกแล้วเดินลงมาจากเตียง โดยที่ร่างกายมีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวที่พันเอาไว้ เธอเดินไปส่องหน้ากระจกแล้วสวมเสื้อผ้าก่อนจะหยิบกระเป๋าขึ้นมาคล้องบ่าแล้วเดินออกจากห้องไป
ของขวัญรอให้เมฆาลุกออกจากเตียงแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้วคนตัวเล็กก็ค่อยๆเดินออกมาจากห้องครัวด้วยร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรง พลันปลายเท้าจะก้าวไปถึงหน้าประตูน้ำเสียงเรียบนิ่งก็เอ่ยขึ้น
"มาตอนไหน" ของขวัญหยุดแน่นิ่ง ดวงตาที่บวมชํ้าจากการร้องไห้มา
