ร้อนรัก....ออนไลน์

ตึก ตึก ตัง ตัง           เสียงปั้นจั่นขนาดใหญ่กำลังตอกลงเสาเข็มดังสนั่น ตอกขึ้นตอกลงไม่มีหยุดพัก อีกด้านคนงานก่อสร้างช่วยกันทำงานอย่างขยันขันแข็ง  รถบรรทุกหลายสิบคัน ขับเข้าขับออกสวนทางกันแข่งกับเวลา           โครงการก่อสร้างคอนโดขนาดใหญ่กลางเมืองเชียงใหม่กำลังก่อตัวขึ้นเพื่อตอบสนองความต้องการของนายทุนกระเป๋าหนักที่มองการณ์ไกลว่าคอนโดแห่งนี้ต้องเป็นที่ต้องการของบรรดาคนมีเงินจากเมืองหลวง             ร่างสูงสง่ายืนดูโครงการก่อสร้างคอนโดตอนนี้กำลังตอกเสาเข็มสร้างฐานอันมั่นคง  ดวงตาเฉียบคมมองเสาปูนแท่งหนึ่งถูกปั้นจั่นตอกลงใกล้จมดินเต็มที ริมฝีปากหยักยกยิ้มพอใจ โครงการเริ่มขึ้นไม่กี่วันเสาเข็มหลายสิบแท่งถูกตอกลงดินหมดเรียบร้อย             พนาไพรหนุ่มวัยสามสิบแปดปียืนกอดอก ใบหน้าหล่อเข้มตามแบบฉบับชายไทยดูคมสันด้วยนัยน์ตาสีดำสนิทบ่งบอกถึงความดุดันน่าเกรงขามแต่แอบแฝงเสน่ห์อันล้ำลึกยากคาดเดา สันจมูกโด่งเด่นบนใบหน้า รับกับริมฝีปากหยักได้รูปชวนดึงดูดต่อสตรีจนเป็นที่หมายปอง           หนุ่มวัยสามสิบปลายๆผู้หวงแหนความโสด ทั้งที่อายุใกล้เลขสี่เข้าแล้วยังไม่ตกลงปลงใจกับผู้หญิงคนไหน  ที่เป็นเช่นนี้ พ่อเลี้ยงหนุ่มรู้สึกเบื่อหน่ายผู้หญิงที่พยายามเข้าหาเพราะฐานะมากกว่าเนื้อแท้ในจิตใจ             “พ่อเลี้ยงครับ มีคนมาหาครับ” ภาณุเลขาส่วนตัวคนสนิทเดินมาด้านหลัง บอกพ่อเลี้ยงหนุ่ม           “ใคร” เสียงเครียดดังออกจากปากพ่อเลี้ยงหนุ่ม หากดวงตายังมองภาพเบื้องหน้าไม่สนใจคนที่มารอพบ           “เอ่อ คุณนิญาดาครับ” ภาณุตอบเสียงอ่อนแฝงความกังวล ยามใดเขาเอ่ยชื่อผู้หญิงคนนี้ พ่อเลี้ยงจะมีอาการหุนหันพลันแล่นทันที           “บอกไป ฉันไม่ว่าง” พ่อเลี้ยงหนุ่มพ่นน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ แสดงความรังเกียจออกมา  เขาไม่ชอบผู้หญิงใจกล้าหน้าด้านชอบเข้าหาผู้ชายอย่างนิญาดา “คุณนิญาดา บอกว่าจะเจอพ่อเลี้ยงให้ได้ครับ แล้วตอนนี้เธอรออยู่ในห้องทำงานของพ่อเลี้ยงด้วยนะครับ”           “ห๊ะ อะไรนะ อยู่ในห้องของฉัน ทำไมไม่ห้ามว่ะ”พนาไพรหันควับ จนภาณุสะดุ้ง “โธ่โว้ย ฉันไปจัดการเองก็ได้” ร่างสูงเดินผ่านหน้าเลขาหนุ่ม อารมณ์ฉุนเชียวเหมือนพายุทอร์นาโดพร้อมทำลายทุกอย่างที่ขวางหน้า                       “พ่อเลี้ยงขา” ร่างสวยในชุดสายเดี่ยว กระโปรงสั้น ท้าอากาศร้อนอบอ้าวไม่กลัวผิวดำ เดินเข้ามากอดเอวพ่อเลี้ยงหนุ่มใหญ่           “มาทำไม” พนาไพรถามเสียงห้วนไม่สบอารมณ์           “นิดอยากเจอพ่อเลี้ยง นี่คะ”นิญาดากระซับวงแขนกอดเอวแน่นทำเสียงน้อยเสียงใหญ่           ดวงตาสีดำสนิทสบตามองหน้าผู้หญิงหน้าด้านแวบหนึ่งก่อนจะออกแรงผลักร่างสวยจนล้มลงนั่งกับพื้น กระโปรงถกขึ้นจนเห็นแพนตี้ตัวจิ๋วพ่อเลี้ยงหนุ่มรีบหันหน้ามองทางอื่น “เธอตาบอดหรือไง ไม่เห็นเหรอว่าฉันงานยุ่ง ไม่มีเวลามายุ่งกับผู้หญิงหน้าไหนทั้งนั้น ออกไป”                     “พ่อเลี้ยงใจร้าย ทำไมต้องทำกับนิดอย่างนี้ด้วยละคะ” หล่อนต่อว่า ใบหน้าสวยด้วยเครื่องสำอางเหยเกเจ็บระบมตรงก้นกบ           “ออกไปให้พ้นหน้าฉันเดี๋ยวนี้ ฉันไม่ชอบผู้หญิง ทำตัวแรด ร่าน เข้าหาผู้ชายอย่างเธอ อีกอย่างฉันไม่ชอบให้ใครเข้ามาในห้องทำงานของฉัน จำไว้” พนาไพรตะคอกเสียงเข้ม ไม่ไว้หน้า แม้จะเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆก็ตาม             “กรี๊ดดดดดดดดดดดด บ้า บ้าที่สุด”นิญาดากรีดร้องทั้งเจ็บใจและอับอาย หล่อนอุตส่าห์เทียวไปเทียวมาทุกวันแต่สิ่งที่ได้รับกลับเป็นคำต่อว่าอย่างเสียๆหายๆ             “พอ” พนาไพรตะคอกเสียงดัง นิญาดาหุบปากฉับพลันด้วยความตกใจ หล่อนไม่คิดว่าพ่อเลี้ยงจะโหดร้ายและน่ากลัวถึงเพียงนี้ ทำไมไม่เหมือนหน้าตาอันหล่อเหลาเลยสักนิด             “ฮึ ไปก็ได้ หยิ่งได้หยิ่งไป ยังไงนิดก็ไม่ยอมแพ้หรอก” แม้พนาไพรจะดูน่ากลัวแต่ในเมื่อหล่อนรักเขาไปแล้วอะไรก็ห้ามไม่ได้หรอก             “ออกไป” เขาตะคอกสั่งอีกครั้ง คราวนี้ร่างหญิงสาวรีบวิ่งแจ้นออกจากห้องอย่างรวดเร็ว           พนาไพรพ่นลมหายใจดัง พรู่ ร่างสูงเดินตรงมานั่งโซฟาตัวใหญ่ ยกมือกุมขมับ เช่นนี้เขาถึงหวงความโสด ถ้าได้ผู้หญิงแบบนี้เป็นคู่ชีวิต ขอตายเสียดีกว่า           “บ้าฉะมัด” พ่อเลี้ยงหนุ่มเอนหลังพิงหลับตาลงด้วยความอ่อนเพลีย งานก่อสร้างคอนโดก็หนักหนามากพอแล้วยังต้องมาเจอกับผู้หญิงงี่เง่าเช่นนิญาดาคอยตามแจอีก นึกแล้วอยากจะหนีไปเที่ยวให้ไกลๆ แต่งานชิ้นใหญ่ยังค้ำคออยู่อย่างนั้น แล้วจะเอาเวลาที่ไหนไปเที่ยวกันเล่า                     พ่อเลี้ยงหนุ่มลืมตาขึ้น ฝ่ามือหนาเอื้อมหยิบไอแพตเปิดเข้าเว็บไซน์เพื่อหาเรื่องระบายความเครียดปลายนิ้วหนาจิ้มหน้าจออย่างรวดเร็ว ก่อนจะจิ้มกดเข้าสู่ระบบไม่นานข้อความแจ้งเตือนเข้ามา             ‘บุคคลท่านนี้สนใจประวัติของคุณ’ คิ้วหนาขมวดเข้าหากัน และตื่นเต้นเป็นพิเศษกว่าครั้งไหนๆ ปลายนิ้วหนากดจิ้มเข้าไปดูประวัติของเธอทันที             ภาพเบื้องหน้าปรากฏรูปภาพหญิงสาวคนหนึ่ง ในรูปอิริยาบถต่างๆหลายภาพ ปลายนิ้วหนาสไลด์มองผ่านรูปแล้วรูปเล่าแล้วสะดุดกับรูปหนึ่ง หญิงสาวในรูปยืนอวดหุ่นริมทะเล ในชุดว่ายน้ำ ใบหน้าเรียวสวยมองมาทางกล้องพอดิบพอดี  ผิวหน้าขาวสะอาดไร้เครื่องสำอาง นี่ขนาดยังไม่ได้แต่งแต้มอะไร เธอผู้นั้นช่างสวยบาดใจเหลือเกิน           ดวงตากลมโต ชวนหลงใหล แค่มองผ่านจอ หัวใจกลับเต้นแรงผิดจังหวะ ตื่นเต้นเหมือนเด็กหนุ่มหัดรัก ทั้งที่อายุอานามใกล้เข้าเลขสี่เต็มที           จมูกเล็กเชิดรั้น รับริมฝีปากอิ่มบางเฉียบ ‘บ้าฉะมัด มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย’ แค่เห็นรูปเขาก็อยาก อยากเป็นเจ้าของของเธอ เธอเป็นใครกัน  ว่าแล้ว ปลายนิ้วชี้กดเข้าดูประวัติส่วนตัว ที่เธอเอาลงให้กับทางเว็บไซน์             ‘สวัสดีค่ะ ชื่อประภาวรรณา ชื่อเล่น วรรณาคะ อายุ 25 ปี นิสัยชอบพูดตรงไปตรงมา ชอบก็บอกว่าชอบ ไม่ชอบก็บอกว่าไม่ชอบ ไม่ขออะไรมาก ขอคนที่จริงใจก็พอค่ะ’             พนาไพรนั่งอ่านประวัติหญิงสาว ยิ้มพึงพอใจ นอกจากประวัติที่แนะนำตัวเองแล้ว เขายังกดอ่านประวัติในด้านการศึกษา การทำงาน งานอดิเรก อีกมากมาย พ่อเลี้ยงหนุ่มสนใจเธอคนนี้เสียแล้วอยากรู้จักมากกว่านี้ จะทำยังไงดี           “ฉันชักจะชอบเธอแล้วสิ ประภาวรรณา” พ่อเลี้ยงหนุ่มเอ่ยเสียงหวาน ทั้งที่รู้แค่ชื่อเท่านั้น พ่อเลี้ยงหนุ่มเลื่อนปลายนิ้วกลับไปดูรูปชุดว่ายน้ำของเธออีกครั้งมองซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนความต้องการบางอย่างพุ่งเข้ามาในห้วงความคิด เจ้าน้องชายค่อยๆตื่นพองคับแน่นในเป้ากางเกง           “ประภาวรรณา เธอทำให้ฉันเกิดความต้องการ” พนาไพรรีบลุกขึ้นยืนเดินไปล็อกประตู ปิดผ้าม่านจนห้องมืดสนิท โชคดีเวลานี้เป็นช่วงพักเที่ยง เขาจึงมีเวลาส่วนตัวทำกิจกรรมบางอย่าง           พอปิดม่านล็อกประตูเสร็จหมดเรียบร้อย ร่างสูงเดินกลับมานั่งโซฟาตัวเดิม คว้าไอแพตขึ้นมา ดวงตาสีดำสนิทจ้องมองรูปหญิงสาวใส่ชุดว่ายน้ำ มืออีกข้างค่อยๆปลดเข็มขัด ปลดกางเกงออกเผยเห็นบ๊อกเซอร์ปกปิดเจ้าน้องชายกำลังพองแน่นดันจนเห็นลำแท่งเนื้อยาวพาดไว้             ฝ่ามือหนาล้วงเข้าไปข้างในลูบไล้แท่งเนื้อตามแนวยาวแล้วควักมันออกมาสู่โลกภายนอก มือกำแท่งเนื้อรูดขึ้นลง ดวงตาเอาแต่จ้องมองรูปหญิงสาว หัวสมองกำลังจินตนาการนึกถึงสาวน้อยใส่ชุดว่ายน้ำเดินเข้ามานั่งทับบนกายกำยำและสัมผัสแท่งเนื้ออุ่นเริ่มแข็งตัว           “อ่า โอ้ว ประภาวรรณา” พนาไพรร้องคราง มือหนากำรอบแท่งเนื้อรูดขึ้นรูดลงช้าๆ หลับตาพริ้มเคลิบเคลิ้มในห้วงแห่งจินตนาการ ว่าหญิงสาวร่างบางกำลังยกสะโพกขึ้น มือบางนุ่มจับแท่งเนื้อจ่อเข้าไปในกลีบกุหลาบงาม กลีบสาวค่อยๆกลืนกินแท่งใหญ่ถึงโคนเนื้อ สะโพกบางยกขึ้นยกลงตามความยาว           “โอ้ว โอ้ว” สะโพกหนายกขึ้นสวนรับจังหวะ ฝ่ามือกำรอบแท่งเนื้อชักขึ้นลงอย่างรวดเร็ว เวลานี้สติของเขาเตลิดเปิดเปิงไปหมดแล้ว           “ประภาวรรณา อ่า ซื้ดๆๆๆ สุดยอดจริงๆ” มือหนาเร่งความเร็วชักขึ้นชักลง สะโพกหนายกตัวสวนขึ้นเหมือนมีผู้หญิงโยกตัวอยู่บนแท่งเนื้อของเขาจริงๆ           “อ่า โอ้ว สุดยอด” พ่อเลี้ยงหนุ่มชักขึ้นชักลง ฝ่ามือหนาเร่งจังหวะเร็วขึ้น เร็วขึ้น เร็วขึ้น กระทั่ง           “อ่า....................................................” น้ำสีขาวข้นพุ่งเลอะเต็มฝ่ามือ ร่างพ่อเลี้ยงชายหนุ่มนอนกระตุกหงึก เสร็จสมเมื่อแตะปลายขอบฟ้า ด้วยมือตัวเอง           สักวันเขาจะต้องหาทางพาหญิงสาวคนนั้นขึ้นไปแตะปลายขอบฟ้าพร้อมกันให้จงได้