สิบแปด
มิได้ล้อเล่น
ผ้าที่จางเหนียนสั่งซื้อจากร้านค้าถูกส่งมาถึงคฤหาสน์ในวันต่อมา
“คุณหนูรอง ข้าสั่งให้คนขนผ้าไปไว้ที่ห้องเล็กเรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ” ชิวชิวรายงาน
ผู้ที่ก้าวลงจากเตียงพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้ นางร่างภาพวาดสำหรับใช้ปักผ้าเช็ดหน้าให้คุณหนูเล็กสกุลซ่งเมื่อคืนก่อน ในเมื่อนางไม่มีธุระที่ต้องออกไปข้างนอก เช่นนั้นก็เริ่มปักฆ่าเวลาไปก่อนก็ดูจะเข้าท่าอยู่ไม่น้อย
“อืม เจ้านำผ้าขาวออกมาตัดเตรียมให้ข้าที ข้าจะปักผ้าเช็ดหน้า”
“เจ้าค่ะ”
ผู้เป็นสาวใช้ฉีกยิ้มกว้างเมื่อเห็นว่าจางเหนียนเลือกกิจกรรมที่เหมาะสมกับอิสตรีในช่วงวัยเดียวกัน ทว่าบรรยากาศอันเรียบง่ายดำเนินไปเพียงไม่นานก็ถูกผู้เป็นเจ้าของเรือนทำลายลงอย่างรวดเร็ว
“อาหารที่ส่งไปที่เรือนท่านแม่เป็นอย่างไรบ้าง”
“ข้าได้สอบถามดูแล้ว ไม่มีสิ่งใดผิดปกติเจ้าค่ะ”
“อาการฟื้นตัวของพี่หญิงใหญ่เล่า”
“อา...น่าจะไม่มีปัญหากระมังเจ้าคะ”
“ช่วง
