น้องชายทั้งสองของนางช่างเป็นสิ่งมีชีวิตที่ล้ำค่ายิ่งนัก... น่าเสียดายที่คฤหาสน์สกุลจางไม่ใช่สถานที่ที่งดงามคู่ควรกับพวกเขา
“เหตุใดเสี่ยวฟงกับเสี่ยวมู่ถึงได้มาอยู่ที่นี่” จางเหนียนหันไปถามสาวใช้ที่ยังคงไม่เงยหน้าขึ้น
อีกฝ่ายดูจะตกใจอยู่พอสมควร พอเงยหน้าขึ้นมาเห็นจางเหนียนกับซีเซี่ยก็รีบก้มหน้าลงตามเดิม “เรียนคุณหนูรอง เป็นเพราะข้าดูแลคุณชายทั้งสองไม่ดีเองเจ้าค่ะ”
“เจ้าคนเดียวดูแลพวกเขาทั้งคู่? แล้วสาวใช้อีกคนหนึ่งไปไหนเสียเล่า”
“วันนี้นางเป็นไข้จึงไม่ได้มาทำงานเจ้าค่ะ”
จางเหนียนพยักหน้าอย่างเข้าใจ สาวใช้ที่คอยดูแลจางฟงกับจางมู่น้อยจริงดังที่คิด หากเกิดเหตุฉุกเฉินหรือคนใดคนหนึ่งล้มป่วย ลำพังแค่สาวใช้คนเดียวคงไม่สามารถดูแลเด็กชายทั้งสองไหว และเถาซินเองก็ไม่ได้มีเวลาว่างมาดูแลบุตรชายตลอดเวลาได้
หญิงสาวคิดพลางทรุดตัวนั่งยอง กวักมือเรียกน้องชายคนเล็กที่หลบหน้านางอย่างเขินอายด้วยความเอ็นดู
