ยี่สิบ
ลงมือ
ควันที่ลอยฟุ้งจากกระทะใบใหญ่โชยกลิ่นหอมชวนให้น้ำลายสอ
เมื่อเข้าใกล้เวลามื้อเย็น บรรยากาศในโรงครัวแห่งคฤหาสน์สกุลจางก็อัดแน่นไปด้วยความคึกคักและเร่งรีบ ถาดอาหารที่จะถูกส่งไปยังเรือนเจ้านายถูกนำออกมาเรียงตามตำแหน่งที่คุ้นชิน เสียงพูดคุยออกคำสั่งดังทางโน้นทีทางนี้ที
สาวใช้ในชุดสีเขียวซีดผู้หนึ่งเดินเข้ามาภายในโรงครัว นางมองซ้ายแลขวาพยายามจะก้าวเดินอย่างเงียบเชียบ แต่ถึงกระนั้นก็ยังเป็นที่สะดุดตาของผู้ช่วยพ่อครัวที่อยู่ใกล้สุด
“อ้าว! พี่จู!”
หญิงสาวผู้ถูกเรียกสะดุ้งโหยง หันขวับไปทางเด็กสาวที่เดินเข้ามาทักทายนางอย่างเป็นมิตร
“ไยวันนี้ท่านจึงได้มาเร็วนักเล่า กว่าจะถึงเวลามารับอาหารยังอีกตั้งสองเค่อ[1]”
“คะ...คือว่า” นางอึกอัก “ข้า...”
“หรือว่าพี่จู...” ผู้ช่วยพ่อครัวหรี่ตามองสาวใช้ที่อายุมากกว่า ก่อนจะทุบกำปั้นลงบนมือของตนเอง “เข้าใจละ!”
“เจ้าเข้าใจอันใด!” เสี่ยวจูถามเสีย
