ยี่สิบห้า
อย่าดีแต่ปาก
สาวใช้ของจางลี่พาคุณหนูรองกับท่านหมอมายังสวนทางด้านหลัง สายลมที่พัดพาเอากลิ่นหอมของบุปผาช่วยให้รู้สึกปลอดโปร่ง แตกต่างจากภายในเรือนซึ่งเต็มไปด้วยกลิ่นฉุนของสมุนไพรและโลหิต
“คุณหนูรองจะรับน้ำชาไหมเจ้าคะ” เสี่ยวซวงเอ่ยถามอย่างสุภาพ ทว่าจางเหนียนส่ายหน้าปฏิเสธ
“ไม่ต้อง เจ้าไปดูแลน้องหญิงสามเถิด”
สาวใช้ร่างเล็กในชุดสีเขียวซีดค้อมศีรษะลงเล็กน้อย ก่อนจากไปยังมิวายมองตามชิวชิวซึ่งยืนเยื้องอยู่ด้านหลังจางเหนียนด้วยความอิจฉา
“ชิวชิว เจ้าไปคอยเฝ้าอยู่หน้าห้องน้องหญิงสาม หากนางส่งเสียงร้องโวยวายหรือเจ้าสัมผัสได้ถึงความผิดปกติใดๆ ก็ให้รีบมารายงานข้าทันที”
“ทราบแล้วเจ้าค่ะ คุณหนู”
ครั้นไม่มีผู้อื่นอยู่รบกวน จางเหนียนก็สงบสติอารมณ์ที่สั่นไหวจากเหตุการณ์ก่อนหน้านี้แล้วสังเกตสีหน้าของผู้ที่นั่งอยู่ตรงข้าม ดวงตาของชายวัยกลางคนดูอิดโรย ใต้ตาคล้ำราวกับอดหลับอดนอนมาหลายคืน
“ท่า
