ฮูหยินรองแห่งสกุลจางโมโหจนขาดสติ ร่างระหงสาวเท้าตรงไปหาคนสนิทที่รับใช้ตนมานานแล้วถกกระโปรงถีบยอดอก ครั้นอีกฝ่ายล้มลงก็พุ่งเข้าไปกระชากคอเสื้อแล้วสะบัดหลังมือใส่แก้ม ลงมือโหดเหี้ยมทารุณราวกับสัตว์ป่าคลุ้มคลั่ง!
เพียะ! เพียะ! เพียะ!
“นังเด็กเนรคุณ! ข้าจะฆ่าเจ้าให้ตาย!”
เพียะ!
เสี่ยวจูถูกตบหน้าหลายฉาดจนเลือดกบปาก ส่งเสียงอ้อนวอนขอให้อีกฝ่ายหยุดอย่างน่าสงสาร “โอ๊ย! นายหญิง...พอแล้ว ข้าเจ็บเจ้าค่ะ!”
ใบหน้าของจ้าวชวนแดงก่ำด้วยความโกรธเกรี้ยว เวลานี้ต่อให้ขอร้องอย่างไรนางก็ไม่คิดจะยั้งมือ หากเป็นไปได้ก็อยากจะฆ่านางให้ตายด้วยมือตนเอง!
ใช่... ฆ่านางให้ตาย นางจะได้ไม่พูดอะไรออกมาอีก!
“หน็อย! มารยานักนะ!” ฮูหยินรองถลึงตาเคลื่อนมือไปบีบคอของสาวใช้คนสนิท “เสี่ยวจู! ความจริงเจ้าตั้งใจทรยศข้าตั้งแต่แรกแล้วใช่ไหม! เจ้าตั้งใจเอายาพิษไปใส่ในอาหารของลี่เอ๋อร์ คิดจะฆ่าลูกสาวข้าให้ตายใช่ไหม!”
จางเหนียน
