“คะ...คุณหนูสามเป็นคนผลักท่านตกน้ำ?” หม่ารุ่ยเบิกตากว้าง “คุณหนูรอง เห็นทีคงเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันมากกว่ากระมัง”
หลี่เหอสัมผัสได้ว่าหัวหน้าพ่อบ้านผู้นี้ผิดปกติ “เจ้ายังไม่ทันได้คำตอบก็พูดแก้ตัวแทนจางลี่ ตกลงท่านเป็นหัวหน้าพ่อบ้านหรือบ่าวรับใช้ที่เรือนคุณหนูสามกันแน่”
“คุณชายหลี่ล้อข้าเล่นแล้ว” กลิ่นอายเย็นยะเยือกที่แผ่มาส่งผลให้เขายกชายเสื้อซับเหงื่อที่ไหลซิบๆ ก้มหน้าหลบสายตาของคนทั้งสอง “ประเดี๋ยวข้าจะดูแลเรื่องคุณหนูรองเอง เชิญคุณชายไปเปลี่ยนชุดเถิดขอรับ”
เจ้าของร่างสูงโปร่งยืนนิ่งไม่ยอมขยับ สายตาของเขาเคลื่อนไปหยุดที่จางเหนียนอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นค่อยหันกลับไปมองหม่ารุ่ย “เจ้าจะไปรายงานใต้เท้าจางใช่หรือไม่”
“ขอรับ”
“เช่นนั้นก็ไปพร้อมกันเลย”
ชายวัยกลางคนเบิกตากว้างอย่างตกตะลึง “คุณชายหลี่...นี่...”
“คุณหนูจาง ข้าขอตัวก่อน ไว้คราวหน้าค่อยนัดหมายกันใหม่” หลี่เหอกล่าวกับจางเหนียนเสร็
