เสียงเนื้อที่ดังกระทบสะท้อนก้องไปทั่วห้องนอน ในระหว่างที่มีการลงโทษ สีหน้าของจางเหนียนที่มองดูอยู่ตลอดเรียบเฉยไม่เปิดเผยความรู้สึกใดๆ ไม่มีกระทั่งอารมณ์โกรธหรือว่าสาแก่ใจ จนสาวใช้ทั้งสองแห่งเรือนคุณหนูสามอดคิดไม่ได้ว่า ที่จางเหนียนสั่งลงโทษจางลี่ก็เพราะว่าปรารถนาดีต่ออีกฝ่ายจากใจจริง
“จางเหนียน! หากข้าหลุดไปได้...อั่ก! ข้าจะแก้แค้นเจ้าให้...อึก! สาสม...”
เพียะ! เพียะ!
หยาดน้ำตาสีเลือดไหลเปรอะเปื้อนตามใบหน้าและอาภรณ์สีขาว กลิ่นคาวโลหิตอันรุนแรงส่งผลให้สาวใช้ที่ยืนดูอยู่มีสีหน้าพะอืดพะอม เริ่มรู้สึกคลื่นไส้อยากอาเจียน
คุณหนูซึ่งเคยเป็นที่พะเน้าพะนอของผู้คนกลับกลายเป็นผู้ที่น่ารังเกียจเดียดฉันท์ ทำให้จางเหนียนหวนนึกถึงความทรงจำในภพชาติที่สอง หลังจากนี้ต่อให้จางลี่มีชีวิตอยู่ต่อไปก็จะถูกผู้คนในคฤหาสน์สกุลจางตีค่าว่าเป็นธาตุอากาศ เนื่องจากไม่ได้รับความโปรดปรานจากจางเหมาและไม่มีจ้าวชวนคอยให
