ดวงตาสีน้ำหมึกคู่งามของคุณหนูรองกลอกมองท้องฟ้า นางนั่งชื่นชมบรรยากาศอันงดงามอยู่ดีๆ กลับรู้สึกเหมือนมีคนเอาขี้สุนัขมาปาใส่ ช่างน่าโมโห น่าหงุดหงิดเสียจริง!
แม้ในใจจะคิดเช่นนั้น ทว่าจางเหนียนก็ยังหันไปคลี่ยิ้มหวานส่งให้จางลี่ซึ่งเดินข้ามสะพานมาพร้อมกับสาวใช้ “น้องหญิงสาม นึกไม่ถึงว่าเราจะใจตรงกัน เจ้าเองก็มาเดินเล่นเหมือนกันหรือ”
จางลี่เดินมาหยุดยืนอยู่ตรงสะพาน ยกมือกอดอกแล้วหรี่ตามองมา สีหน้าแสดงความรังเกียจเดียดฉันท์อย่างเปิดเผย
“ใครจะอยากลดตัวไปใจตรงกันกับเจ้ากันเล่า”
ผู้ฟังยกยิ้มมุมปาก เดินย่างกรายไปหาน้องสาวต่างมารดา ท่าทีไม่สะทกสะท้านกับถ้อยคำเสียดสีส่งผลให้ใบหน้างามของจางลี่บึ้งตึงกว่าเดิม
บนสะพานหินเหนือบ่อน้ำ สตรีงามทั้งสองยืนประจันหน้า หนึ่งร้อนหนึ่งเย็นประหนึ่งหยิน-หยาง
วิธีรับมือกับจางลี่ไม่ควรต่อล้อต่อเถียง หากต้องการให้นางเจ็บใจจนแทบคลั่งต้องแสดงตัวเป็นพี่สาวที่นุ่มนวลอ
