“มันมีชุดชั้นในขิงด้วย ขิงทำเองดีกว่า” เขาเลิกคิ้วขึ้นก่อนจะพยักหน้ารับจึงเดินตามเขาลงไปในห้องครัวและถัดไปคือมีห้องสำหรับไว้ปั่นผ้าแบบตั้งระบบไว้ พี่คัทให้ฉันจัดการเองส่วนตัวเขาก็ไปเอาอุปกรณ์ทำแผล จึงขึ้นห้องไปพร้อมกัน
ฉันนั่งทำแผลให้พี่คัทบนเตียง พบว่าบาดแผลเขียวช้ำดูจางลงแต่ก็ยังคงไม่หายดีสักเท่าไหร่ เพราะยังมีรอยถลอกจากการที่มือถูกกระทืบซ้ำจนช้ำ ทำให้การขยับเขยื้อนไม่ถนัดจึงถอนหายใจออกมาและทายาไปบนหลังมือ
“ถอนหายใจทำไม?” มือที่ว่างอยู่ยกขึ้นลูบศีรษะของฉัน “เดี๋ยวก็หาย”
“ขิงไม่อยากเห็นพี่คัทเป็นแบบนี้เลยค่ะ” พูดไปก็ทำแผลที่มือไปอย่างเบามือ “มือของพี่คัทมีค่ามากที่สุด สำหรับจิตรกรแล้วมือคือทอง”
เงยหน้าสบตากับเขาได้เห็นถึงแววตาที่เศร้านิดหน่อยแต่ก็กลับมามีพลังอีกครั้ง “มันก็จริง”
“...”
“พี่วาดรูปไม่ได้ มันจิตตก สับสน ว้าวุ่นไปหมดว่าพอมือเจ็บแบบนี้ควรทำอะไร แต่ก็...” ถอนหายใจออกมาเฮ
