“อืม ขากลับจะได้ซื้อรังนกให้แม่ด้วย” แม่เองก็ออกจากโรงพยาบาลมาพักผ่อนที่บ้าน พ่อเลี้ยงสิงห์จึงรุ่มร่ามกับฉันได้ลำบากหน่อย
“ดีฉันจะได้เข้าไปเยี่ยมคุณแม่ด้วย” พอคุยกันเสร็จก็ถึงวิชาพี่คัท ฉันอยากจะโดดเรียนวิชาเขามากแต่ก็จำเป็นที่จะต้องเข้าเรียน เนื่องจากใกล้จะมีงานประจำปีของมหาลัยที่จะเอาภาพวาดไปจัดแสดง ร่างสูงเดินเข้ามาในห้องฉันเห็นมือขวาของเขาพันด้วยผ้าพันแผลก็รู้สึกเจ็บปวดไม่น้อย ยิ่งได้สบตากับเขาที่มองจับจ้องมาก็พาให้หลบสายตาลงมองหนังสือตรงหน้า
ถ้าเขาจะโกรธมันก็ไม่แปลกหรอก ฉันยอมรับนะไม่คิดจะน้อยใจอะไรด้วย
“ช่วงนี้มือของผมเจ็บ ผมจะสอนตามหนังสือแล้วก็สั่งงานให้วาดรูปนะครับ” ตั้งใจเรียนอย่างเดียวโดยไม่สนใจคนตรงหน้าที่กำลังสอนอยู่สักนิด เวลาที่ฉันอยากเร่งให้เร็วขึ้นมันก็มาถึงจนได้เมื่อจบคลาสเรียนสักที
“คุณคณภรณ์” ฉันชะงักเท้าที่กำลังจะเดินออกจากห้อง หันไปมองร่างสูงที่นั่งพิงขอบโต๊ะอยู่
