น้ำเสียงเล็กแหลมดังขึ้นทำให้ร่างสูงชะงัก เขาหันไปมองแม่ที่เดินมาหยุดเคียงข้างพลางมองฉันและเขาสลับกันไปมา ดูเหมือนว่าแม่จะเพิ่งกลับมาจากบริษัทแน่นอนเลย “หวังว่าคงจะไม่ได้ทะเลาะกันนะคะ”
แม่ทาบมือลงบนแขนของเขา พ่อเลี้ยงสิงห์จึงตีหน้ายิ้มแย้มและส่ายหน้าไปมา “เปล่าครับ ผมแค่มาหาน้ำขิงเพราะจะเตือนอะไรนิดหน่อย”
“เตือน?” นี่คือเสียงของฉันเอง เหอะ
“มีอะไรเหรอคะคุณสิงห์” แม่ก็ยังคงเชื่อคำพูดที่เปรียบเสมือนแอปเปิ้ลอาบยาพิษของเขาเสมอ ไม่เคยเชื่อคำพูดของฉันสักนิด
“ก็พอดีผมกลับมาแล้วเห็นน้ำขิงกับผู้ชาย...” เขาเว้นวรรคและมองสบตากับฉันพลางยิ้มมุมปาก “กอดกันหน้าบ้านน่ะครับ”
“ว่าไงนะ!”
“จะมาเตือนว่าอย่าทำอะไรแบบนั้นมันไม่ดีน่ะครับ” ฉันอยากจะมอบรางวัลนักแสดงยอดเยี่ยมให้กับเขาเลยจริงๆ สุดท้ายแม่ก็เล่นงานฉันอีกตามเคยเมื่อตรงมาคว้าต้นแขนฉันไว้พลางบีบจนเจ็บไปหมด
“จริงเหรอที่พ่อเลี้ยงเขาพูดน่ะน้ำขิง” แม่
