ถามออกไปเพราะสงสัยเหลือเกิน จูบไม่เป็นแต่ทำไมทำให้ฉันร้อนได้ขนาดนี้ล่ะ “อือ”
“แต่เมื่อกี้...”
“รู้” ราวกับเขาเองก็รู้นะว่าตัวเองจูบไม่เป็น แต่ทำไมจูบเมื่อกี้มันเหมือนคนมีประสบการณ์มากมาย “มันไปเอง”
เมื่อรับรู้ว่าทำอะไรลงไปฉันจึงขยับตัวออกและยกมือเกาศีรษะตัวเอง ไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับเขาด้วยซ้ำ คุณคัทเองก็ยกชาขึ้นจิบไม่พูดอะไรเลยเช่นกัน “หิวหรือยัง?”
“ค่ะ หิวแล้ว” ตอบกลับไปเมื่อร่างสูงลุกขึ้นเดินออกจากห้อง ปล่อยฉันไว้กับความรู้สึกบ้าๆ ที่เกิดขึ้นกับหัวใจตัวเอง ยกมือขึ้นแตะริมฝีปากมันยังไม่หายไปเลยนะ ความอุ่นร้อน รสชาติของชามะลิที่ยังคงวนเวียนอยู่ในโพรงปาก จู่ๆ ก็มาจูบเนี่ยนะ คิดอะไรของเขากัน ไม่สิ... ฉันต่างหากคิดอะไรอยู่ถึงได้ปล่อยให้เขาจูบแบบนั้น
จูบแรกของกันและกันเหรอ? ฉันจะเชื่อดีไหมว่าสำหรับคุณคัทแล้วฉันก็เป็นจูบแรกของเขา
และเพราะจูบแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย เหตุผลอะไรก็ไม่ยอมบอกจึงทำให้
