“แล้วคิดว่ามึงจะเป็นยังไงถ้ามึงจะไม่มีภีมอยู่ในชีวิตไปตลอด” ดิวดี้ถามขึ้นทันทีเพราะขนาดตอนนี้ที่ภีมหายไปแค่สองวัน ไข่ดาวก็แทบจะไม่ไหวอยู่แล้ว
“ก็คงรู้สึกแย่และเหงามากๆเพราะการที่กูมีภีมอยู่ในชีวิตมันดีกว่าการอยู่คนเดียวแบบนี้” ไข่ดาวตอบกลับไปตามตรงเพราะตอนที่เธอมีภีมอยู่ในชีวิตมันดีกว่านี้มาก เธอรู้สึกมีความสุขมากกว่านี้และเอ็นจอยกับการใช้ชีวิตมากกว่านี้
“มึงขาดภีมไม่ได้”
“คงงั้นเพราะถ้าขาดมันไปจริงๆ กูคงเดี่ยวดาย” ไข่ดาวพูดขึ้นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมา เพียงแค่คิดว่าหลังจากนี้ไม่มีเพื่อนสนิทอย่างภีมแล้ว ความรู้สึกในใจก็สั่นไหวจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่
“รู้ตัวหรือเปล่าว่าตอนนี้มึงรักมันเข้าแล้วไข่” ดิวดี้พูดขึ้นเพราะอาการของไข่ดาวแทบไม่ต้องเดาเลย
ใครๆก็ดูออกว่าทั้งหัวใจของไข่ดาวหลงรักภีมเข้าแล้วเต็มๆแต่จะมีก็เจ้าตัวนั่นแหละที่ไม่รู้อะไรเลย
“กูพยายามทบทวนตลอดเลยนะแต่ก็คิดว่าไม่ใช่หรอก
