สิบเจ็ด
คู่หมั้น
แม้ฝูหมิงเคยเอ่ยปากไว้ว่าเขาทนอยู่ห่างจากเซียงรื่อไม่ได้ หากยามเมื่อกู้ชิงนำชุดมาให้เขาผลัดเปลี่ยนเรียบร้อย เจ้าของร่างกำยำกลับมุ่งหน้าไปยังทิศทางตรงกันข้ามกับที่หญิงสาวเดินไปแทน
เด็กหนุ่มเอียงคอมองอีกฝ่ายอย่างคับข้องใจเป็นที่สุด
“ท่านเจ้าเมืองไม่ได้ไปทางนั้น”
อย่าบอกนะว่าฝูหมิงเป็นประเภทที่ไร้ทักษะในการจดจำเส้นทาง สายตาของเขาย่ำแย่ถึงเพียงนั้นเชียวหรือ?
“ข้ารู้” ฝูหมิงตอบเสียงเรียบพลางหันเสี้ยวหน้ามาหาผู้ที่ยืนอยู่เบื้องหลัง “เจ้าไม่รีบเอาชุดไปให้นางเปลี่ยนหรือ”
กู้ชิงก้มหน้ามองชุดของบุตรสาวคนงานที่ยืมมา ก่อนจะเงยหน้ามองชายหนุ่มอีกครั้ง
ถึงแม้ว่าท่านเจ้าเมืองจะสั่งให้เขารีบเอาชุดไปให้ ทว่าก่อนหน้านี้นางก็กำชับให้เขาคอยจับตามองความเคลื่อนไหวของฝูหมิงโดยไม่ให้คลาดสายตาเช่นเดียวกัน
มหานครหมอกอสูรแห่งนี้ไม่ใช่สถานที่ซึ่งมนุษย์จะเดินเตร็ดเตร่ไปไหนต่อไหนได้อย่างปลอดภัย
