บทที่ 7
1820 Words
“ไม่ทราบว่าน้องเป็นใครครับ แล้วโอลิเวียรางวัลของพี่ไปไหนซะล่ะ” อย่าบอกเชียวนะว่าไอ้ตริณมันคิดจะเล่นไม่ซื่อ
ตาลวดีลอบกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ก่อนจะหวนนึกไปถึงผู้หญิงที่โดนถามหา... โอลิเวีย
และเหตุการณ์ที่ทำให้เธอต้องมาเผชิญชะตากรรมเช่นนี้
“ฉันไม่รู้” โกหกไปทั้งๆ ที่รู้อยู่เต็มอกว่าผู้หญิงคนนั้น โดนเธอนี่แหละ ที่ทั้งขู่ ทั้งขอร้องสารพัดให้เปลี่ยนตัวกัน
“อ้าว ไหงพูดหมาๆ อย่างนั้นล่ะครับคนสวย”
“นายสิหมา กล้าดียังไงมาด่าฉัน ไม่ใช่เพราะผู้ชายอย่างพวกนายหรือไงที่ทำให้ผู้หญิงต้องมารับกรรมแบบนี้น่ะ”
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันวะเนี่ย !
“คุณผู้หญิงครับ นี่มันไม่ใช่มูลนิธิหรือสถานสงเคราะห์เด็กและสตรี หรือแม้แต่อาบ อบ นวด นะครับ” เขามองผู้หญิงคนนี้ให้เต็มตาอีกครั้ง สำรวจการแต่งตัวของเธอตั้งแต่ศีรษะจดปลายเท้า และก็เห็นว่ามันเป็นชุดเดียวกับเด็กของที่นี่ ไม่มีผิดแน่ แต่ทำไมอะไรบางอย่างมันถึงบอกกับเขาว่า เธอแปลกแตกต่างไปจากคนอื่น
“เด็กที่นี่เขามาทำงานด้วยความเต็มใจนะครับ ไม่ได้มีใครบังคับหรือหลอกลวงมา บางคนมีฐานะร่ำรวยมั่งมีด้วยซ้ำ โอ๊ย...” เป็นบุตรตะโกนออกมาเสียงดัง “แล้วผมจะมายืนอธิบายให้คุณฟังทำไมเนี่ย จะยังไงก็แล้วแต่ ผมไม่รู้ว่าคุณจะเล่นตลกอะไร แต่ถ้าไม่มีโอลิเวีย คุณ ! ก็ต้องไปกับผมแทน”
เขาไม่ยอมขาดทุนแน่ๆ อุตส่าห์ลงแรงไปตั้งเยอะกว่าจะชนะไอ้ตริณมาได้...
ตาลวดีเข้าใจในสิ่งที่ชายคนนี้พูดดี เพราะพอจะรู้เรื่องราวของที่นี่จากใครบางคนมาบ้าง ถึงเธอจะขอร้องโอลิเวียผู้หญิงคนล่าสุดของตริณภพ เพื่อจะมาที่นี่ก็เถอะ ถึงจะทำใจมาบ้างแล้ว แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะแพ้ขึ้นมาจริงๆ
“นี่คุณปล่อยฉันนะ ฉันไม่ไปไหนกับคุณทั้งนั้น !”
“ไม่ไป แล้วมาอยู่ในนี้ทำไมล่ะครับ”
“ปล่อยๆ บอกให้ปล่อยไง ไอ้หมาบ้า !” แม้จะยื้อยุดไม่ยอมให้เขาลากออกไป แต่ไอ้บ้านี่ก็แรงควายเกินกว่าเธอจะทานไหว
“ปากดีนี่” เขาจัดการยัดผู้หญิงปากร้ายที่มาแอบอ้างเป็นโอลิเวียของเขาเข้าไปในรถที่จอดรออยู่หน้าซุ้ม ได้ยินเสียงโห่ร้องเบาๆ จากคนหน้าซุ้ม คงคิดว่าเขาและเธอกำลังเล่นสนุกอะไรกันสักอย่างอยู่เป็นแน่
“เจ็บนะคุณ หยุดทุบ หยุดหยิกผมสักทีเหอะ”
“จะให้ฉันหยุด คุณก็เปิดรถปล่อยฉันออกไปสักทีสิ”
“ได้ไง... ปล่อยคุณไป ผมก็ขาดทุนแย่สิครับ” เขามองร่างเล็กแต่แสนจะเย้ายวนในชุดสาวเชียร์เบียร์ยี่ห้อหนึ่ง “ไม่คิดเลยว่าไอ้ตริณมันจะใจป้ำ ถึงขนาดส่งคุณมาให้แทน จากที่ดูๆ ผมว่าคุณไฉไลกว่าของเดิมพันที่ผมได้เป็นไหนๆ”
ตาลวดีได้ยินเสียงหัวเราะที่ฟังดูแสนจะร้ายกาจของผู้ชายตัวโต แล้วอยากจะข่วนหน้าเขาให้ยับนัก ให้หมดหล่อกันไปเลยยิ่งดี เขาจะได้เลิกใช้สายตาแบบนั้นมองเธอซะที
“ฉันไม่ใช่คนที่พี่ตริณส่งมา”
ชายหนุ่มได้ยินเธอเรียกตริณภพว่าพี่
“ก็รู้จักกันนี่ แสดงว่าไม่ผิดไปจากที่ผมคิดจริงๆ”
“คิดบ้าอะไรของคุณล่ะ” ระหว่างที่อีกคนเผลอเธอจึงรีบผลักเขาแล้วกดเปิดล็อกประตูรถ นึกขอบคุณคนที่สอนให้เธอมีความรู้เรื่องรถแต่ง ที่เอาไว้สำหรับแข่งบ้าง ไม่อย่างนั้นคงหาไม่เจอว่าอะไรอยู่ตรงไหนแน่ๆ
“จะหนีไปไหนห้ะคนสวย” เขากระชากร่างบางไว้ได้ทัน ก่อนที่เธอจะลงไปจากรถ
เพราะแรงกระชากทำให้หญิงสาวคะมำไปกระแทกกับอกแข็งแรงอย่างจัง
“แสบนักนะ” เป็นบุตรคำรามเสียงเข้ม จะมีผู้หญิงสักกี่คนที่กล้าทำร้ายร่างกายเขาจนเขียวช้ำไปทั้งตัว ตั้งแต่เจอหน้ากันครั้งแรกบ้าง อย่างนี้มันต้องโดนปราบพยศ
“อื้อ... อื้อ” ไอ้บ้านี่กล้าเอาปากสกปรกๆ มากระแทกปากเธอเลยเหรอ อี๋ ขยะแขยง !
ร่างแข็งแรงปล้ำจูบคนตัวเล็ก อย่างกระแทกกระทั้น ดุดันหวังเพื่อให้อีกคนสิ้นฤทธิ์ “โอยยยยยย”
เป็นบุตรผละออกอย่างแรง
“เป็นหมาหรือไง ถึงได้กัดปากผมเนี่ย”
“นี่ยังน้อยไป ใครใช้ให้นายทำทุเรศๆ กับฉันก่อนล่ะ”
เขาไม่รู้ว่าตัวเองโกรธถึงระดับไหน ร่างกายถึงได้ใช้แรงทั้งหมดตรึงหญิงสาวไว้กับเบาะรถ ก่อนจะล็อกใบหน้านวลให้ยอมรับการลงทัณฑ์จากเขา
ตาลวดีพยายามดิ้น แต่ยิ่งดิ้นเท่าไรเขาก็ยิ่งใช้แรงกับเธอมากเท่านั้น ยิ่งต่อต้านยิ่งรู้สึกเหมือนจะหมดอากาศหายใจซะให้ได้ เธอรับรู้ถึงรสชาติฟาดๆ ของเลือดที่ไหลมาจากปากเขา น่าจะเป็นผลมาจากที่โดนเธอกัดเข้าให้ จูบที่แสนดุดัน เอาแต่ใจ ทำให้รู้สึกเหมือนว่าตนเองกำลังจะเป็นลม
เป็นบุตรรับรู้อาการอ่อนปวกเปียกของคนใต้ร่าง ถึงไม่ได้มีท่าทีว่าเธอยินยอมหรือคล้อยตามไปกับจูบของตน แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่านี่ขนาดไม่เต็มใจ เขายังสัมผัสได้ถึงความหอมหวานจากปากเล็กแสนจิ้มลิ้มนี่เลย และถ้าเขายังคงจูบมาราธอนสูบวิญญาณเธออยู่แบบนี้ ผู้หญิงตรงหน้าคงได้ขาดอากาศหายใจกันก็คราวนี้
ตุบๆ พลั่กๆ ตุบๆ
เสียงทุบกระจกรถสนั่นหวั่นไหว
“ใครวะ ? แม่งไม่รู้จักเกรงใจกันบ้าง”
“ไอ้สี่ออกมาเดี๋ยวนี้เลยมึง”
เป็นบุตรจำต้องลงมาจากรถอย่างแสนเสียดาย และแน่นอนว่าหญิงสาวก็รีบกระโดดออกมานอกรถเช่นกัน
“มึงมีอะไรกับกูอีกวะไอ้ตริณ”
“เอ้านี่” ตริณภพโยนกุญแจรถคู่ใจไปให้อีกคน ที่รับไว้ได้อย่างพอดิบพอดี
เป็นบุตรมองกุญแจรถในมืออย่าง งงๆ
“อะไรของมึง แล้วนี่เอากุญแจรถมาโยนให้กูทำห่าอะไร”
“แลกกัน มึงเอารถกูไป... ส่วนผู้หญิงคนนี้ มึงห้ามยุ่ง” ดีนะที่เขามาทันก่อนที่เป็นบุตรจะพาตาลวดีไปทำมิดีมิร้าย
“หวงซะด้วย แต่กูไม่อยากได้รถว่ะ”
แม้จะไม่รู้ว่าทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงมาแอบอ้างอยู่ในที่ของโอลิเวีย และยิ่งไม่รู้ด้วยว่าผู้หญิงคนนี้มีความสัมพันธ์อะไรกับตริณภพ มันถึงได้ยอมเอารถคู่ใจที่รักมากมาแลก แต่พอได้เห็นอาการร้อนรน ใบหน้าแดงก่ำเหมือนจะหวงเจ้าหล่อนมากจริงๆ ของคู่แข่งตลอดกาล เป็นบุตรก็นึกสนุก
ตริณภพเห็นเป็นบุตรเกี่ยวเอวตาลวดีเข้าไปกอดไว้
“เฮ้ย ! ปล่อย” เขาดึงเจ้าของร่างเล็กกลับมาซ่อนอยู่ข้างหลังตัวเองแทน
เป็นบุตรเห็นคนที่รู้จักกันมานานแม้จะไม่สนิท ทำท่าเต้นผางๆ แล้วนึกตลก ทั้งที่ยังคาดเดาไม่ออกว่านี่มันเรื่องอะไรกันแน่ ถ้าผู้หญิงคนนี้เป็นคนรักของตริณภพ แล้วมันจะปล่อยให้มาเป็นของเดิมพันทำไม ? หรืออาจจะไม่ได้ปล่อย... แต่เกิดเรื่องผิดพลาดอะไรสักอย่างถึงได้ตามมาแลกรถกับตัวผู้หญิงคืน
ข้อสันนิษฐานอย่างหลังดูท่าจะเข้าเค้าที่สุด ไม่อย่างนั้นตริณภพจะยอมแลกด้วยรถคันนี้หรือยังไง หัวใจของนักแข่งรถก็คือรถ ใครๆ ก็รู้
“เออๆ ถ้าอยากได้ขนาดนั้น คราวหลังก็อย่าปล่อยให้ห่างตัวอย่างนี้สิวะ ลำบากกู !”
ผู้ชนะของค่ำคืนนี้ยอมยุติเรื่องยุ่งง่ายๆ เขาไม่อยากมีเรื่องเพราะผู้หญิงคนเดียว
“เอ้า... เอารถมึงคืนไป” เขาโยนกุญแจรถคืนกลับไปให้เจ้าของ “เพราะยังไงคืนนี้กูก็ได้... ได้... ได้อะไรดีน้า”
ตริณภพแทบทนฟังเสียงเจ้าเล่ห์ และท่าทางกวนอวัยวะเบื้องล่างของอีกคนไม่ไหว
“ได้อะไรของมึง”
“ได้ทุนคืนจากเธอไง...”
เมื่อทิ้งระเบิดเสร็จเขาก็เดินตัวปลิวเตรียมจะขึ้นรถ ได้เห็นตริณภพเขย่าร่างบางจนหัวสั่นหัวคลอนแล้วถาม
“ยายตาลเล่ามา มันทำอะไรเราบ้าง บอกมา มันทำอะไรเราหรือยัง !?”
เธอรู้สึกปวดหัวกับเรื่องตรงหน้ามาก ทั้งจากพี่ชาย และจากผู้ชายที่ขับรถออกไปแล้ว ภาวนาขอให้อย่าได้เจอะได้เจอผู้ชายนิสัยเสียคนนั้นอีกเลย แต่ก่อนที่จะคิดเรื่องอื่น ตอนนี้เธอมีปัญหาใหญ่อยู่ตรงหน้าให้แก้ซะก่อน
“ไม่ได้ทำอะไรเลย ตาลไม่ได้เป็นอะไร เฮียสบายใจได้”
“จะให้เฮียสบายใจได้ยังไง นี่ถ้าเฮียไม่ไปเจอโอลิเวียนั่งอยู่ที่ผับข้างหน้า รู้มั้ยว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง เสือผู้หญิงอย่างไอ้สี่คงไม่ปล่อยเราให้อยู่รอดปลอดภัยแน่ๆ”
หญิงสาวรู้ว่าคราวนี้เล่นแรงเกินไป เลยได้แต่ทำหน้าสลดเถียงไม่ออกสักคำ
“เฮียจะทำยังไงกับเราดีนะ กลับบ้านไปจะตีให้ก้นลายเลยคอยดู แถมจะฟ้องป๊าด้วย”
“ไม่เอานะเฮีย ไม่ใช่ความผิดของตาลสักหน่อย ก็เฮียนั่นแหละ ไม่ยอมเลิกแข่งรถบ้าๆ นี่สักที ตาลเคยขอตั้งหลายครั้งแล้ว เฮียเองก็ยังเคยสัญญากับตาลไว้ด้วยว่าคราวที่แล้วจะเป็นครั้งสุดท้าย เฮียผิดสัญญาก่อน จะมาโทษตาลได้ไง แล้วถ้าเฮียยังไม่เลิกให้ขาด คราวหน้าตาลจะเล่นให้หนักกว่าครั้งนี้อีก”
“เลิกเอาแต่ใจตัวเองได้มั้ยตาลวดี”
เธอรู้ว่าพี่ชายเริ่มโกรธ ถ้าไม่อย่างนั้นเขาคงไม่เรียกชื่อเธอซะเต็มยศขนาดนี้แน่
“ก็ตาลห่วงเฮียนี่ ตาลรักเฮียนะ เรามีกันอยู่สองคนพี่น้อง ถ้าเฮียเป็นอะไรไป ตาลจะทำยังไง”
ตริณภพต้องขยับให้ร่างเล็กเข้ามาสวมกอดเขาได้ถนัดถนี่ขึ้น ก่อนจะถอนหายใจออกมาแรงๆ แล้วกอดน้องสาวสุดที่รักตอบ สุดท้ายเขาก็ไม่ใจแข็งพอจะทำโทษตาลวดีได้
แพ้ลูกกอด ลูกหอมทุกทีสิน่า...
- Writer
