Alexis’ Point of View
“Na-stress na ako!” Sigaw ko at tumayo sa pagkakaupo. Napatingin ako sa orasan at napansing alas once na ng gabi at wala pa rin kaming balita kung ano na bang lagay ni Sabrina at maging ni Andrea.
Hindi ako makatulog dahil iniisip ko kung buhay pa ba sila o baka may kung ano nang masamang nangyari sa kanila.
“Ang ingay mo, Alexis, natutulog na ako, eh!” Sigaw ni Lucille sa akin. Tinapunan ko siya ng masamang tingin at nakita kong inirapan niya lang naman ako. Alam ko na nag aalala rin siya at pinipilit niya lang matulog dahil kung mali ako ay hindi siya rito magtitigil at talagang matutulog siya sa sarili niyang kwarto.
“Huwag nga kayong mag isip ng kung ano-ano. Hello, si Andrea at Sabrina ang pinag uusapan natin dito. Baka makipaghabulan pa iyon kay kamatayan.
