ตอนที่ 8.ความเศร้ากับการลาจาก

1561 Words

“ไปไหนมา?” เสียงแข็งดังท่ามกลางความมืด ฉันอยู่คุยกับปรานปรียาจนค่ำ พอแม่โทรศัพท์ไปตาม ฉันถึงได้รีบเผ่นกลับมา ลุคเดินออกมาจากเงามืด เขาโยนก้นบุหรี่ทิ้ง ใช้ปลายเท้าขยี้จนไฟมอด แล้วถึงเดินมาเผชิญหน้ากับน้องสาวเพื่อน “รสาไปอ่านหนังสือบ้านปรียามาค่ะ” ฉันก้มหน้าตอบ กลิ่นบุหรี่ระเหยออกมาจนฉันต้องขยับตัวหนี “ขอโทษ พอดีคิดอะไรเพลินๆ เหม็นมากไหมคะ?” ลุคออกปาก เขายกคอเสื้อขึ้นมาดมกลิ่น “ไม่ค่ะ” สุขภาพฉันดีขึ้นกว่าเมื่อหลายปีก่อน กลิ่นบุหรี่แค่นี้ไม่ได้ทำให้ฉันหายใจไม่ออกเหมือนเก่า “คราวหลังถ้ากลับค่ำแบบนี้ โทรให้พี่ไปรับนะ” ลุคย้ำแล้วก็เดินเลยไป ฉันย่นจมูกใส่แผ่นหลังเหยียดตรง “เชอะ!!” ไม่มีทางที่ฉันจะทำแบบนั้นหรอก ฉันไปเอง ฉันกลับเองก็ได้ เด็กอย่างฉันก็มีความรับผิดชอบเหมือนกัน “ตัวเท่านี้เถลไถลเป็นแล้วเรอะ!!” ทันทีที่โผล่หน้าเข้าไปในบ้าน พี่ชายปากมอมของฉันก็พ่นคำพูดไม่น่าฟังออกมา ฉันตวัดตาใส่ เ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD