“อะไรเหรอ?” ปรานปรียากระซิบถาม “พี่เมฆให้สตางค์ไว้ช้อปปิ้งน่ะ” ฉันตอบแล้วก็ยิ้มมากขึ้น ฉันกำความลับของพี่ชายไว้ จากนี้ไป ฉันคงไม่ขัดสนเรื่องความเป็นอยู่อีกพักใหญ่ๆ “ฉันอยากมีพี่ชายใจดีแบบนี้บ้างจังเลย” ปรานปรียาพูดลอยๆ “พี่เมฆ ห่างจากคำว่าใจดีโขอยู่นะ” ฉันตอบกลับทันที การมีพี่ชายที่อายุห่างกันเกินเจ็ดปีไม่ใช่เรื่องดีหรอก ตอนที่ฉันยังเป็นเด็ก พี่ชายก็เข้าสู้ช่วงวัยรุ่นแล้ว ตอนนั้นการคุยกันด้วยภาษาดอกไม้ไม่เคยเกิดขึ้น ฉันกับพี่ทะเลาะกันเป็นส่วนใหญ่ สร้างเรื่องให้พ่อกับแม่ปวดหัวไม่ใช่น้อย ถึงตอนนี้สถานการณ์ทำท่าว่าจะดีขึ้น แต่ความสัมพันธ์ของฉันกับพี่ก็ยังขึ้นๆ ลงๆ ที่ลดน้อยลงคือเราสองคนไม่เคยใช้กำลังต่อกันอีก แต่ทุกครั้งที่เจอกันก็ยังคุยดีๆ กันได้ไม่เกินสิบนาที “ปรียา ไปกับฉันนะ” หลังได้สิ่งที่ตัวเองต้องการครบ ปรานปรียาเองก็จ่ายไปไม่น้อย “ไปไหน หรือว่าให้ฉันไปส่ง” บ้านปรานปรียาค่อนข้
Download by scanning the QR code to get countless free stories and daily updated books