“ลุงไม่มีสิทธิ์มาห้ามเชยนะ อย่าลืมสิคะว่าเชยเป็นหลานเพื่อนลุง เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย” ใบหน้าหวานเรียบเฉยเอ่ยประโยคราบเรียบทว่าบาดใจเจ้าที่แกร่ง
“ก็…” คนโดนตอกย้ำทำท่าอึกอัก
ไม่ได้เป็นอะไรกันได้ยังไง เมื่อคืนเขาไม่ได้ทำให้เธอฝันไปสักหน่อย จำได้ว่าทำทุกอย่างเหมือนคนเป็น ทุกเรื่องราวเกิดขึ้นโดยไม่มีอาคมอย่างผีมาเกี่ยวข้อง
“ก็อะไรคะ” เสียงหวานทว่าราบเรียบถามย้ำ ทำหัวใจแกร่งกระตุกวูบ ในใจนึกคิดเรื่องราวที่เกิดขึ้นซ้ำไปซ้ำมา
“เธอจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้หรือไง” เสียงทุ้มถามด้วยท่าทีเงอะงะ พยายามคิดทบทวนว่าเขาได้ทำให้เธอรู้สึกแค่ฝันไปหรือเปล่า แต่ก็จำได้แม่นว่าไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเพียงความฝัน
“จำได้สิคะ ใครเขาลืมกันล่ะ”
“ก็นั่นแหละ สิทธิ์ของฉันมันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว” พอได้ยินเธอบอกแบบนั้นก็โล่งใจหน่อย
“แค่นอนด้วยกันเฉย ๆ เชยไม่ให้สิทธิ์อะไรลุงทั้งนั้นแหละ
