“ให้ถือขึ้นไปส่งไหม” ร่างใหญ่เอ่ยถามเด็กสาวหลังจากมาส่งเธอที่หน้าหอพัก ตอนนี้เป็นเวลามืดค่ำแล้ว กว่าเขาและเธอจะทำธุระเสร็จก็ผ่านไปหลายชั่วโมง
“ไม่เป็นไรค่ะ เชยพักหอสตรีนะ ลุงเป็นผู้ชายขึ้นไปได้ที่ไหนกัน”
“แต่ฉันเป็นช่างดูแลหอพักเธอ ขึ้นลงหอนี้ได้”
“ไม่เอาดีกว่า เชยไม่อยากโดนผู้หญิงในหอมองด้วยสายตาแปลก ๆ” สาวน้อยเอ่ย “วันนี้เชยอิ่มมาก แล้วก็สนุกมากด้วย ขอบคุณที่เลี้ยงข้าวเชยนะคะ” เจ้าของเสียงหวานก้มหัวหน่อย ๆ ให้คนอายุมากกว่าพร้อมฉีกยิ้มกว้างให้ ก่อนจะเดินเข้าไปในหอพัก
ร่างใหญ่ยืนมองแผ่นหลังบางอยู่เนิ่นนาน กระทั่งอบเชยขึ้นตึกไปแล้วเขาก็ยังยืนมองอยู่
วูบ~
“เดี๋ยวนี้ท่านปู่มาเฝ้าเด็กคนนี้บ่อยจังเลยนะครับ” หลานชายปรากฏกายขึ้นข้างปู่พร้อมเอ่ยแซว วศินสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของปู่เขาได้สักพักแล้ว
“ก็แค่มาทำธุระแถวนี้เลยแวะมาดู” ปู่หันไปพูดกับหลาน “ว่าแต่มึงเถอะ เมื่อไหร่จะรับปากกับกูสักที
