ฟิ้วว~
ลมเย็นยามสายพัดผ่านไปมาพลอยให้กายบางเริ่มหนาว ในป่าช้านี้มีต้นไม้มากมายยืนต้นสูงใหญ่คอยให้ร่มเงา ทั้งพุ่มหญ้ามากมายที่ขึ้นเป็นกออยู่ตามพื้นดินก็พลิ้วไหวยามลมพัดผ่าน กอหญ้าน้อยใหญ่คอยส่งลมเย็นให้มากระทบกับกายบาง ที่นอนคว่ำหน้าอ่านนิยายอยู่บนแคร่ใกล้กระท่อมน้อย
แกรบบ!
เสียงคล้ายฝีเท้าหนัก ๆ เหยียบใบไม้แห้งดังขึ้น คนที่ก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสืออยู่ต้องเงยหน้าขึ้นไปมองหาต้นเสียง
แกรบบ!
เสียงนั้นดังขึ้นติดต่อกันหลายครั้งคล้ายมีคนเดินย่ำเท้าไปเรื่อย ๆ ทางด้านหลังของกระท่อมน้อย ร่างเล็กวางหนังสือลงก่อนจะก้าวขาลงจากแคร่ไม้ ในใจไม่ได้นึกว่าจะมีผีเผลอที่ไหนมาหลอก เพราะสาวน้อยมาป่าช้านี้ตั้งแต่เด็ก ไม่คิดกลัวผี จะกลัวแต่ก็คนนี่แหละ
“ลุงหมอกกลับมาแล้วเหรอ…” เสียงหวานพึมพำพลางก้าวขาลงจากแคร่ไม้
‘อย่าออกไปนะ~’
“...?” เสียงหนึ่งแว่วมาตามลม ใบหน้าหวานหันไปมาเพื่อหาต้นเสียงแต่ก็ไม่เจอใคร
