“อยู่บ้านนี่แหละดีแล้ว จะตามไปทำไม” เสียงทุ้มของผู้เป็นลุงเอ่ยกับหลานสาวหลังจากกินข้าวกินปลาเสร็จแล้ว
เช้าวันนี้หมอกเข้าไปทำงานที่วัดตามเดิม หลังจากว่างแล้วก็กลับเข้าป่าช้าเก่าไปดูแลไม้ประดับที่เขาปลูกไว้ คอยปักชำกิ่งก้านใหม่และรดน้ำใส่ปุ๋ยอย่างที่เคยทำ
“เชยไม่เป็นไรจริง ๆ นะ เชยไม่ปวดท้องแล้ว เชยไปได้” เสียงเจื้อยแจ้วเถียงลุงกลับ ใบหน้าหวานทำท่าจริงจัง เวลาเถียงลุงเด็กสาวมักจะเป็นฝ่ายชนะเสมอ ครั้งนี้ก็เป็นอย่างนั้น
“งั้นก็ตามใจ” ผู้เป็นลุงว่าพลางถอนหายใจให้กับความดื้อรั้นของหลานสาว “กลับมาแล้วอย่าบ่นปวดท้องปวดตัวให้ได้ยินอีกนะ” เพราะทุกครั้งที่ประจำเดือนมา หลานสาวของเขามักจะบ่นปวดเนื้อปวดตัวอยู่บ่อย ๆ ถึงหมอกจะไม่เคยเป็นเมนส์ แต่เคยเห็นชบาเป็นมาก่อนเลยเข้าใจ
“ถึงเชยบ่นแต่ลุงหมอกก็ดูแลเชยอยู่ดี” คนปากเก่งว่าพลางทำหน้ามึนใส่
“หรือจะให้เอาไปปล่อยวัดล่ะ แบบนั้นได้แย่งข้าวหมากินหมดพอดี
