ซ่าา!
สายฝนยามดึกเทลงมาอย่างหนักราวกับฟ้ารั่วกระทบสังกะสีจนเกิดเสียงดังโครมคราม ร่างเล็กนอนคุดคู้อยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาเพราะอากาศตอนนี้หนาวเย็น ก่อนหน้านี้อบเชยอาบน้ำแต่งตัวรอลุงมารับไปนอนที่ป่าช้าด้วยกัน แต่จู่ ๆ ฝนก็เทลงมาจนมองไม่เห็นถนนหนทาง ผู้เป็นลุงที่กำลังขับรถมาจึงต้องแวะหลบฝนที่วัดซึ่งเป็นทางผ่านขากลับพอดี ดูท่าแล้วฝนไม่หยุดตกง่าย ๆ เลยโทรมาบอกหลานสาวว่าคืนนี้กลับบ้านไม่ได้ เขาต้องนอนค้างที่วัด
“ตกหนักแบบนี้ตอนเช้าลุงหมอกจะกลับมาได้ไหมนะ” เสียงหวานพึมพำอยู่ใต้ผ้าห่มขณะคลุมโปงอยู่ มือเรียวกดโทรศัพท์มือถือแชตกับเพื่อนแก้เหงาไปด้วย
“เที่ยงคืนแล้วเหรอเนี่ย” สองตาเห็นเวลาบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือก็บอกลาเพื่อนในแชตกลุ่มแล้วเก็บโทรศัพท์มือถือลง
“วันหยุดอาทิตย์หน้าอยู่เที่ยวกับสี่คนนั้นดีไหมนะ” เสียงหวานพึมพำ ถึงอีกใจจะอยากกลับมาหาลุง แต่พออยู่แบบนี้แล้วไม่มีเพื่อนคุยเธอก็เหงา กลับมาบ้านแต่
