จินหลี่หมิงประคองตัวนางลงนอนที่ฟูก โน้มตัวลงมาประกบริมฝีปากนางค่อยไล้ลิ้มชิมรสชาติของสาวน้อยอย่างดูดดื่ม จินฉิงอีกอดคอชายหนุ่มอย่างเต็มใจ ความซาบซ่านแผ่ขยายไปทั่วริมฝีปากของนาง แม่ทัพหนุ่มที่ผ่านเรื่องเช่นนี้มาไม่น้อย เมื่อเห็นนางตอบสนองอย่างเต็มใจ แม้จะเงอะๆ งะๆ เพราะเป็นครั้งแรก ยิ่งรู้สึกคึกคัก
เขาบรรจงจูบนาง พักระยะถอนริมฝีปากออกให้นางได้พักหายใจ แล้วจูบใหม่อีกครั้ง และอีกครั้ง ความอิ่มเอมใจทำให้เขาจูบนางจนลืมไปว่า เขาสั่งให้พ่อบ้านกวนตั้งโต๊ะอาหารรอ
กว่าจะเขาจูบนางจนพอใจ จินฉิงอีก็รู้สึกว่า ไม่มีส่วนใดบนใบหน้าและใบหูของนางที่เขายังไม่ได้แตะริมฝีปากไปถึง จินหลี่หมิงถอนหายใจ เขาแทบจะยับยั้งตนเองไม่อยู่ อารมณ์เปลี่ยวที่ซุกซ่อนไว้นานคุกรุ่นเมื่อนางมาจุดเชื้อไฟ
โครก! คราก! เสียงท้องของนางครวญร้องขออาหาร
“ดูสิ! เจ้าคงหิวมากแล้
