ทั้งจวนแม่ทัพถูกทาสีและตกแต่งใหม่ให้ดูสดใส ผ้าม่านเก่าและสีทึมถูกเปลี่ยนออกทั้งหมด ท่านแม่ของจินหลี่หมิงได้ยินว่าลูกชายอย่างจะปรับปรุงจวนก็เร่งรุดมาดำเนินการให้อย่างเร่งด่วน กลิ่นสีที่ทาใหม่ยังไม่จางหายไป ส่วนผ้าม่านที่ถูกเปลี่ยนใหม่ทั้งจวนยังมีกลิ่นเจ้าเจี่ยวหอมฟุ้ง
“อืม...สวยงามขึ้นมาเจ้าค่ะ” จินฉิงอีหันมายิ้ม
“เจ้าดูต้นไม้พวกนี้สิ ข้าสั่งให้พ่อบ้านปลูกใหม่ เอาต้นดอกไม้มาลงไว้ ต้องรออีกสักหน่อยก็จะออกดอกให้เจ้าชื่นใจแล้ว”
“ใกล้ถึงเตียง เอ๊ย! ห้องนอนของข้าแล้ว ไยเจ้าชะลอฝีเท้าเล่า?”
จินฉิงอีทำตาเจ้าเล่ห์ “ข้าไม่อยากไปห้องนอนท่านแล้ว เกรงคนจะนำไปนินทา”
จินหลี่หมิงถอนหายใจเฮือกใหญ่ “เช่นนั้นข้าจะพาเจ้าไปห้องอักษรของข้า”
เขาเดินจูงมือนางไปยังห้องอักษรที่อยู่ริมสระบัวใหญ่ “ตรงนี้เป็นเช่นไรบ้าง?”
