ฉินจางหย่งทำหน้าที่ได้ดียิ่ง เขาส่งห่อผ้าสีดำขนาดใหญ่ให้กับจวิ้นอ๋อง
“ดี ข้าจะได้เป็นกุนซือกองทัพจินก็ครานี้”
เซียงวั่งซูเพิ่งกลับมาจากร้านน้ำชามวลมิตร เขาได้ยินเรื่องซุบซิบจากเหล่าทหารที่ออกมาทำธุระให้นาย “ข้าได้ยินข่าวมาว่า ของสำคัญของเผ่าเหยี่ยวภูผาถูกขโมยจากจวนแม่ทัพจิน ตอนนี้พวกเขากำลังตามหาร่องรอย”
“อืม....สำคัญมากแค่ไหน?”
“มีตำนานกล่าวว่า เป็นสิ่งที่ผู้ถูกเลือกเท่านั้นจะเปิดดูข้างในได้”
หากเซียงวั่งซูกล่าวแค่นี้แสดงว่า เขายังไม่มีรายละเอียดส่วนอื่นเพราะคนอย่างพี่ชายไม่เคยเก็บงำความลับใดไว้ได้นาน
“เช่นนั้น ค่าจ้างติดตามของสิ่งนั้นคงมูลค่ามาก”
“ได้ยินว่า องค์หญิงจินเฟิ่งเป็นเจ้าของ จึงประกาศรับซื้อคืนในราคาสองหมื่นตำลึง” เซียงวั่งซูสายตาตริตรองอยู่นาน เขาใคร่อยากรู้อยากเห็นว่า ของวิเศษที่ว่านั้นเป็นสิ่งใดกันแน่ เหตุใดองค์หญิงถึงให้ราคาสูงถึงเพียงนั้น
“ความจริงราคาของสิ่งนี
