‘ผมมองคุณเป็นเพื่อนมาตลอดนะ รวมถึงตอนนี้ด้วย’
รู้อะไรไหม ฉันน่ะไม่เคยคาดหวังอะไรเลย ไม่คาดหวังให้เขามาชอบฉัน ไม่เคยคาดหวังให้เขามองฉันมากกว่าเพื่อน แต่รู้ไหม ตอนนี้น่ะ
ฉันโคตรเสียใจ
สุดท้ายแล้วในใจลึก ๆ ของฉันก็คงคาดหวังสินะ ใจดวงน้อยของฉันมันจุกเสียดขึ้นมาเป็นระยะ ๆ เมื่อนึกขึ้นได้ว่าฉันน่ะแทบไม่มีสิทธิ์เสียใจ แต่สุดท้ายแล้วฉันก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมา
“ฮึก…” เสียงสะอื้นไห้ของฉันมันดังขึ้นอย่างกับคนอดกลั้นไว้ไม่ได้ แผ่นหลังของฉันมันสั่นเทิ้มเหมือนกับกำลังเสียใจกับสิ่งที่เห็นมาก ก่อนที่ฉันจะยกมือขึ้นปิดปากไว้ กลัวเหลือเกินว่าเสียงของฉันมันจะก้องดังไปทั่วโรงงาน ฉันควรร้องไห้ของฉันเงียบ ๆ และควรอยู่เงียบ ๆ ของฉันต่อไป
เวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้วนะ แต่เขาก็ยังไม่กลับมา ฉันหยุดร้องไห้แล้วแม้ว่ามันจะส่อเค้าว่าจะเอ่อล้นออกมาอีก
มือบางถูกยกขึ้นมากดที่ก้อนเนื้อข้างซ้ายเมื่ออยู่ ๆ ก็รู้สึก
