-Type-
“เรื่องของฉัน” ผมเอ่ยเสียงเรียบก่อนจะก้าวถอยหลังหนีห่างแอนนี่ แต่งตัวบ้าบออะไรก็ไม่รู้มาทำงาน เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวบางจนมองเห็นนมอยู่แล้ว แถมกระโปรงทรงเอผ่าหน้าจนเกือบจะถึงไส้ติ่ง
หงุดหงิด…
“คุยงานกันเหรอคะ” เสียงเล็กแหลมของใครนะ ลืมชื่อ
“ครับ” ผมไม่ได้หันไปมองเจ้าของเสียงเพียงแต่เอ่ยปากตอบออกไป แอนนี่เม้มปากแน่นก่อนจะเบือนหน้าหนีผม ทีซิกซ์แพ็กของไอ้อาคิณแล้วมองจังพอเห็นของผมทีไรมีแต่หันหน้าหนี
“วันนี้ตอนบ่ายมีไปตรวจสถานที่นะคะ” แอนนี่พูดพร้อมกับโค้งศีรษะลง เมื่อเห็นว่าผมเริ่มไม่พอใจ
“ตอนเช้า??”
“ไม่มีออกไปข้างนอกค่ะ” ผมพยักหน้ารับ ก่อนจะหันไปหาผู้หญิงอีกคน ผมจำได้ว่าเธอเป็นนางงามที่ผมกำลังเป็นข่าวด้วย งงใช่ไหม เธอควรเก็บตัวอยู่โรงแรมของผม แต่กลับมายืนอยู่ที่นี่
ผมงงยิ่งกว่าอีก
เมื่อวานตอนเย็นเธอขึ้นมาหาผม มาถามว่าผมเป็นคนส่งดอกไม้ให้จริงไหม ถึงกับมาถามถึงที่ ดูก็รู้ว่ากำล
