“ขอบคุณค่ะ…” ฉันก้มใบหน้าลงเพื่อซ่อนความเขินอายที่เกิดขึ้น ขณะที่คนชมเปาะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เสื้อสเวตเตอร์ไหมพรมสีดำสนิทมันขับให้ใบหน้าของเขาโดดเด่นขึ้น
“ไม่หนาวหรือไง” เขาพูดขึ้นพร้อมกับเสียงที่ดังเข้ามาใกล้ ทำให้ฉันค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองเขา ก่อนจะผงะใบหน้าไปข้างหลังเล็กน้อยเมื่อคนตัวโตเอื้อมฝ่ามือมาดึงฮู้ดฉันขึ้นคลุมศีรษะ
แม้ว่าอากาศจะไม่หนาวถึงขนาดติดลบ แต่สำหรับคนไทยแล้วอุณหภูมิที่ต่ำกว่าสิบองศาก็ทำให้รู้สึกเย็นยะเยือกได้
มุมปากของเขาที่มันกระตุกขึ้นมันทำให้ใจของฉันสั่น ร่างกายที่ควรจะเย็นกลับอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก ก่อนที่มือหนาของเขาจะเอื้อมมามือกุมมือข้างหนึ่งของฉันขึ้นก่อนจะสอดมันเข้าไปในกระเป๋าหน้าเสื้อกันหนาวของเขา
“เขาเรียกว่าถ่ายโอนพลังงานความร้อน” ฉันขำออกมาในลำคอให้กับการมีหลักการของเขา พร้อมกับยิ้มกว้างออกมาด้วยความรู้สึกที่มันเอ่อขึ้นจนใจดวงน้อยของฉันมันฟูขึ้นมา
“บอส
