-Annie-
ครืดด ครืดดด~
“บอส…โทรศัพท์ค่ะ” เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นของเขา มันทำให้ฉันหลุดออกจากภวังค์ก่อนจะเอ่ยปากบอกคนตัวโต บอสค่อย ๆ ผละลำตัวออกจากร่างกายของฉันพร้อมกับไออุ่นจากคนตัวโตที่ได้หายไปก่อนที่ความหนาวจะเข้ามาเยือนอีกครั้ง บอสล้วงมือไปเอาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงออกมากดรับ
ติ๊ด!
“ครับ” เสียงทุ้มลึกที่ดังขึ้น พร้อมกับสายตาที่ยังคงจับจ้องใบหน้าของฉันไม่วางตา
“_” ฉันไม่ได้ยินคนในสายพูดอะไร แต่ใบหน้าเรียบนิ่งพร้อมกับการดึงโทรศัพท์ออกจากใบหูเป็นระยะบ่งบอกว่าเขาไม่ได้อยากคุยด้วยสักเท่าไร แต่ทว่า
“คิดถึงสิครับ”
โอเค
ฉันค่อย ๆ หมุนตัวหันหลังให้เขาแล้วเดินจากไปจากตรงนั้น เดาไม่ยากว่าใครโทรมา ใครบางคนที่ทำให้ฉันนึกน้อยใจเขา
คิดถึงงั้นเหรอ
พูดออกมาต่อหน้าฉันแบบนี้ได้ยังไงกัน ถึงฉันจะไม่ได้อยู่ในสถานะที่เรียกร้องอะไรจากเขาได้ แต่ก็ไม่ควรพูดต่อหน้าฉันไหมอย่างน้อยก็น่าจะเดินออกไปพูดไกล
