สามวันแล้วที่ลดาวัลย์ไม่ได้ไปทำงานกับอิทธิพัทธ์เพราะเขาอยากให้เธอได้พักผ่อนให้หายดีก่อน รถยนต์เลี้ยวเข้ามาจอดในบ้านในเวลาเกือบหกโมงเย็นเหมือนเช่นทุกวัน เป็นเวลาที่เขาต้องกลับมาทานมื้อเย็นพร้อมกับภรรยา ป่านนี้ข้อเท้าเธอคงหายดีแล้วพรุ่งนี้ก็น่าจะไปทำงานกับเขาได้ หรือถ้าไม่ได้ก็คงต้องพยุงไป ให้ไปนั่งในออฟฟิศก็ยังดี แค่เธอไม่ได้ไปทำงานด้วยสองวันก็รู้สึกเหงาปาก วันนั้นมีเธอนั่งไปเป็นเพื่อนยังมีคนช่วยมองทาง
อิทธิพัทธ์เดินเข้ามาภายในบ้านโต๊ะอาหารถูกจัดเตรียมไว้เรียบร้อยแต่จานสำหรับใส่ข้าวมีแค่ชุดเดียว ป้าน้อยเดินยกกับข้าวมาวางลงบนโต๊ะพอดี
“คุณอิทกลับมาแล้วเหรอคะ”
“อืม” อิทธิพัทธ์ตอบสั้นๆมองหาใครสักคนที่เขายังไม่เห็นหน้าตั้งแต่เดินเข้ามาในบ้าน พลางถกแขนเสื้อเชิ้ตให้สูงขึ้นให้เห็นลำแขนแข็งแรง ปกติได้ยินแค่เสียงรถของเขาภรรยาสาวก็จะมารอที่โต๊ะอาหารทุกวันแต่วันนี้หายไปไหน รู้มั้ยว่าคนมันหงุดหงิด
“
