ตื่นเช้ามาแสงแดดสาดส่องผ่านม่านที่แง้มออกมาเพียงเล็กน้อย ภายนอกมีหมอกที่เกิดจากไอฝนปกคลุมบางเบา แสงแดดส่องเข้ามาแยงตาลดาวัลย์เธอจึงค่อยๆขยับตัวเพื่อซุกใบหน้าหาความมืดอีกครั้ง เธอขยับปลายจมูกเข้าไปซุกอยู่กับซอกคออุ่นของเขา อิทธิพัทธ์จึงพลิกกายมาทางหญิงสาวแล้ววาดวงแขนมารัดร่างเธอไว้อย่างอบอุ่น มองหน้าเจ้าของขนตางอนงามอย่างเอ็นดู จมูกรั้นเล็กสูดดมกลิ่นหอมที่ซอกคอของเขาก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นเมื่อเธอเริ่มจำกลิ่นนั้นได้ ลดาวัลย์ลืมตาขึ้นมาก็พบว่าเขาจ้องใบหน้าเธออยู่ก่อนแล้ว
“อาอิท!” ลดาวัลย์เรียกชื่อเขาด้วยความตกใจ มือเล็กผลักอกเขาออกเมื่อรู้ว่าทุกส่วนของร่างกายกำลังเสียดสีอยู่กับร่างกายเขาและเธอรู้สึกได้ว่าทั้งตัวเธอมันรู้สึกโล่งเปลือย
“หืม ตื่นแล้วเหรอ เหนื่อยเหรอทำไมวันนี้นอนตื่นสายจัง” อิทธิพัทธ์เอ่ยขึ้นเพราะปกติลดาวัลย์จะเป็นคนที่ตื่นเช้ามาก
“อาอิทคะ เมื่อคืนนี้…” ลดาวัลย์เอ่ยขึ้นมาเมื่อจำ
